Íslenzk fyndni - 01.10.1976, Blaðsíða 38

73.
KRISTINN INDRIÐASON, óðalsbóndi á Skarði á
Skarðsströnd, þótti um margt skemmtilegur karl, en
hann var orðljótur mjög. Oft bar það við á hans tíð,
að ferðamenn komu að Skarði til þess að skoða kirkj-
una. Eitt sinn er Kristinn hafði sýnt gestum hið
merkasta í kirkjunni kom hann að styttu af engli.
„Svo er það þessi djöfuls engill,“ sagði Kristinn og
sparkaði í styttuna, en bætti svo við: „Hann er nú
brotinn.“
74.
MAGNÚS Á. ÁRNASON, listamaður, segir í bók
sinni „Gamanþættir af vinum mínum“ frá gamalli
konu undir Eyjafjöllum. Þeir Magnús og Jón Pálsson
frá Hlíð fengu kerlinguna, sem var óskaplegur ein-
feldningur, til þess að segja þeim frá ævintýri lífs
síns þegar franska skútan strandaði á Eyjafjalla-
fjörum.
Gamla konan var alltaf fús að segja söguna aftur
um stýrimanninn, sem hafði gist á bænum, þar sem
hún var ung stúlka. Hann var með logagyllta hnappa
og borða um kaskeitið.
„Mikil lifandis ósköp var hann góður við mig,“
sagði hún. „Hann fór með mér út í fjós. Og hann
lagði mig í básinn hennar Skjöldu, og svo breiddi
hann klút yfir andlitið á mér og svo gerði hann mér
það.
Mikil lifandis ósköp var hann góður við mig.“
36