Íslenzk fyndni - 01.10.1976, Blaðsíða 61

132.
UNGUR MAÐUE og drykkfelldur, sem bjó úti á
landi, fékk oft brennivín hjá sóknarprestinum. Eitt
sinn er hann kom til prestsins venjulegra erinda,
neitaði klerkur honum um bónina, því honum fannst
drykkjuskapur mannsins vera farinn að keyra úr
hófi.
Sá vínhneigði orti þá:
Glataður sonur göfugs manns
girndunum seldur þræll.
Eg er á leið til andskotans,
alfarinn. Vertu sæll.
Hann fékk vínið.
133.
JÖN BÖÐVARSSON, skólameistari, og Sveinbjörn
Beinteinsson, rímnaskáld, voru meðal þátttakenda í
hvítasunnuferð Æskulýðsfylkingarinnar í Breiða-
fjarðareyjar árið 1960.
Þar var glatt á hjalla og mikið ort, meðal annars
þessi vísa:
Þrátt fyrir viðreisn, þrátt fyrir her,
þá er líf á Fróni,
meðan skáldið skeggjað er
og skallinn gljár á Jóni.
134.
I ÞESSARI SÖMU FERÐ var það, að Borgþór
Kjærnested var að láta blítt að unnustu sinni í rút-
unni.
59