Íslenzk fyndni - 01.10.1976, Side 40

79.
KJARTAN L. PÁLSSON var blaðamaður á Tím-
anum þegar þessi saga gerðist. Hann var sendur inn
í Sundahöfn til þess að afla efnis fyrir blaðið. Þetta
var á föstudegi og mikið að gera. Kjartan arkaði
inn á skrifstofu til Kristins Finnbogasonar, fram-
kvæmdastjóra, um fjögurleytið síðdegis og bað um
peninga fyrir leigubíl.
Kristinn, sem er kunnur fyrir hörku í viðskiptum
sínum við blaðamenn, segir með hægð: „Hér á Tím-
anum notum við strætisvagna," og réttir Kjartani
miða. Með það fór Kjartan.
Nú líður og bíður og klukkan 7 er Kjartan ókom-
inn úr ferðinni.
Rétt í þann mund, sem blaðið á að fara í prentun,
birtist Kjartan. Kristinn hellir sér nú yfir hann, og
spyr hvers vegna í ósköpunum hafi farið svona mikill
tími í þetta.
Þá svarar Kjartan: „Þú lést mig bara hafa einn
strætómiða og það er svolítið langt að labba innan
úr sundurn."
80.
HALLDÓR Á KIRKJUBÓLI og þeir bræður eru
kunnir fyrir að tala hreint og fagurt mál, en stund-
um svo fornlegt að almenningur skilur naumast.
Einu sinni kom Halldór inn í verslun á Flateyri
til þess að kaupa belti. Hann spurði afgreiðslustúlk-
una:
„Hvárt munu hér fást megingjarðir nökkrar?“
38