Veiðimaðurinn - 01.12.1960, Blaðsíða 34

í NÆST SÍÐASTA liefti Veiðimanns-
ins var sagt frá fiskinum Smith, sem vís-
indamenn'rnir liöfðu talið útdauðan í 50
millj. ára, en lifir enn góðu lífi við Suður-
Afríku.
Þegar sjóstangaveiðin fer að verða al-
menn hér á íslandi, er gott að vita deili
á sem flestum tegundum fiska, því að
margt getur komið á færi, sem rennt er í
hafið.
Rauðserkur er fiskur nefndur, Beryx
decadactylus á latínu. Hann er talinn
einn sjafdgæfasti fiskur við Evrópu-
strendur. Hans liefur orðið vart hér við
land nokkrum sinnum. Sá fyrsti fannst
djúpt út af Reykjanesi í marz 1950; og
nokkrir hafa fundizt síðan, flestir við
suðurströndina, einn við Ingjólfshöfða
og tveir á Halamiðum (sbr. II. útg. af
Fiskunum 1957, ljóspr. bls. 539). Það er
því engan veginn óhugsanlegt að sjó-
stangamenn gætu fengið hann á krók-
inn, ef þeir færu að dorga á fyrrnefndum
miðum, og jafnvel hvar sem væri.
Lýsingin í fyrrnefndri útgáfu Fisk-
anna er á þessa leið:
24
FÁgœtur
fiskur.
„Rauðserkurinn er hár og þunnvax-
inn (hæðin meira en 1/3 af lengdinni).
Höfuðið er all-stórt, um 2/5 af lengdinni.
Snjáldrið stutt, um helmingur af þver-
máli augnanna, en þvermál þeirra er um
2/5 af lengd höfuðsins. Fiskurinn er yf-
irmynntur og beygist munnlínan mjög
niður og nær tæplega aftur á móts við
fremri mörk augans. Á vangabeini er
sterkur broddur, er veit út og aftur. Með-
fram rótum bak- og raufarugga eru húð-
fellingar, þaktar hreistri. Hreistrið er
stórgert, alsett kömbum, og er fjöldi þess
63—73 meðfram rákinni, en hún er
greinileg, bogadregin á bol, en bein á
stirtlu. Raufaruggi miklu lengri en bak-
uggi, sporður mikið sýldur, brjóstuggar
og kviðuggar mjög stórir. Liturinn er
dökkrauður og sterkastur á baki, bak-
ugga og raufarugga. Silfurslikja er á
kviðnum, sem er heldur ljósari en bolur-
inn.
Rauðserkur hefur fundist við vestur-
strönd Afríku og Evrópu, norður af
Bergen, einnig við Azoreyjar, Kanarí-
eyjar og Madeira. Hann hefur einnig
Veiðimaðurinn