Veiðimaðurinn - 01.12.1960, Síða 45

MAGNÚS PÁLSSON:
Sá stóri úr Elliðaánum.
STÓRI DAGURINN rann upp 3. júlí.
Veðurblíða hafði verið allan júní-mán-
uð, og seinni hlutann góð veiði. Þennan
dag var enn mjög gott veður og sérstak-
lega ákjósanlegt veiðiveður, skýjafar, hiti
og nóg af fersku vatni. Ég hafði sofið
draumlaust alla nóttina, sem er óvana-
legt um áhugamenn. Allir veiðifélagarn-
ir mættu inn við nýja veiðihúsið, og var
dregið um veiðistaðina, eins og vera ber
í góðum félagsskap. Sæmundur Sæmunds-
son, veiðifélagi minn, og ég hlutum foss-
inn. Við félagarnir höfum háð margar
glímurnar við laxinn og farið ýmsar
góðar ferðir saman. Ég byrjaði að renna
í fossinn og gekk á ýmsu. Hann var strax
við, en gekk hálf-illa að festa sig. Við
gleymdum okkur þó fljótlega við veið-
ina, og von bráðar erum við búnir að
fá 7 laxa. Þá stend ég á fossbrúninni með
stöngina og lax tekur. Mér fannst hann
vera af þessari venjulegu stærð.
En þá kallar félagi minn: „Hann er
vænn“. Ég tek því ósköp rólega, en sé
um leið á stóran sporð, og liugsa með
mér: Nú, þetta er bara sá stóri, það er
ekkert annað! Kom nú glímuskjálfti í
mig, því það er mjög erfitt að eiga við
stóra laxa þarna. Veldur því bæði brúin
fyrir neðan og svo flekabrúin, sem er
undir aðalbrúnni. Ég hélt honum um
10 mínútur í fossinum, en svo fór hann
að síga hægt undan straumi, en ekki
með neinum rokum eða látum. Við og
Greinarhöfundur með stóra laxinn.
við sést á hann og virðist þetta vera mjög
stór lax. Áfram berst leikurinn niður að
brúnni, og þar kom rokan! Hann rífur
út línuna og fer með landi að norðan
verðu, undir aðalbrúna og flekabrúna,
en til allrar hamingju stöðvast hann í
Jóns-holu, og á meðan get ég rétt stöng-
ina, með hjálp félaga míns, undir fleka-
brúna, og þar með var öllu bjargað.
Ef laxinn hefði haldið áfram niður,
eru eins miklar líkur til að ég hefði misst
Veiðimaðurinn
35