Veiðimaðurinn - 01.04.1987, Qupperneq 8

eftir eigendaskiptin var rcett um að gefa
blaðinu nýtt nafn og skyldi það heita
Lónbúinn. Síðar náðist þó samkomulag um,
að blaðið héldi sínu upphaflega nafni. I 6.
tölublaði, því fyrsta, sem félagið gaf út, er
þess hvergi getið, hver ritstjórinn var, og
hefur þetta síðan valdið aðstandendum
blaðsins nokkrum heilabrotum. Af gögnum
þeim, sem Gunnlaugur hefur haft undir
höndum, er Ijóst, að hann hefur sjálfur átt
mestan þátt í að koma því tölublaði saman,
en sökum annríkis við önnur störfekki séð sér
fcert að fylgja því úr hlaði. Þó að efni í
blaðið lcegi fyrir, svo dl fullbúið, sumarið
1947, tafðist því útgáfan fram á nœsta ár,
og sá Gunnbjörn Björnsson að mestu um
endanlegan frágang og útkomu 6. heftis.
Þegar ncesta hefti kom út síðar sama árið,
hafði Páll M. Jónasson tekið að sér ritstjórn
blaðsins, og gegndi hann því starfi unz
Víglundur Möller varð ritstjóri frá og með
14. tölublaði. I bréfi, sem Gunnlaugur
Pétursson skrifaði til stjórnar Stangaveiði-
félags Reykjavíkur með áðurnefndum
gögnum, segir hann meðal annars: ,,Rétt
þótti að láta þetta koma fram til að rimpa
saman þá sögulegu rifu, sem þarna virtist
vera“.
A fyrstu síðu 6. tölublaðs birtust tvœr
yfirlýsingar. Sú fyrri var frá Guðjóni O.
Guðjónssyni, svohljóðandi: ,,Eg hefi í dag
selt Stangaveiðifélagi Reykjavíkur
útgáfurétt á Veiðimanninum, er ég hefi
undanfarin ár gefið út. Vcenti ég, að
velunnarar hans láti hann njóta sömu
velvildar og þeir hafa sýnt blaðinu frá
upphafi“. Síðari yfirlýsingin var frá stjórn
Stangaveiðifélags Reykjavíkur:
,,Samkvcemt ofanskráðu hefir Stangaveiði-
félag Reykjavíkur keypt blaðið Veiðimann-
inn og hyggst gefa það út framvegis. Félagið
vcentir þess, að blaðinu verði vel tekið og að
það megi auka velvild og efla bróðurhug
meðal íslenzkra stangaveiðimanna“.
Þcer óskir, að blaðið mcetti njóta velvildar og
verða vel tekið, rcettust. Síðan hefur
lesendum Veiðimannsins fjölgað jafnt og
þétt, og þeim, sem að útgáfu hans hafa
staðið, hefur þótt vcent um að finna þann
mikla áhuga, sem margir hafa sýnt blaðinu.
Vonandi má einnig segja, að rcetzt hafi sú
ósk, sem stjórn félagsins lét í Ijósi, að
blaðið mcetti auka velvild og efla bróðurhug
meðal íslenzkra stangveiðimanna. Þó að
Stangaveiðifélag Reykjavíkur sé útgefandi
Veiðimannsins, hefur jafnan verið lögð á það
áherzla, að stangveiðimenn um land allt
cettu aðgang að blaðinu fyrir hagsmunamál
sín, og fyrir nokkrum árum fóru fram
viðrceður við Landssamband stangarveiði-
félaga um að það gerðist meðútgefandi.
Sú ráðagerð náðiaðvísu ekkifram aðganga,
þrátt fyrir góðan vilja hjá báðum aðilum,
en allt frá stofnun landssambandsins hafa
málefnum þess verið gerð skil í blaðinu,
og í auknum mœli eftir því sem umsvif
sambandsins hafa farið vaxandi á síðari
árum. Þannig hefur verið leitazt við að láta
blaðið rísa undir nafni sem málgagn
íslenzkra stangveiðimanna. Og ávallt hefur
verið hvatt til samstöðu um hagsmunamál
stangveiðimanna og vinsamlegra samskipta
þeirra í milli.
I þessu tölublaði er sagt frá fundi, sem
stjórn L.S. gekkst fyrir 31. janúar s.l.,
en þar komu saman fulltrúar þeirra aðila,
sem láta sig laxveiðimál varða, veiðimanna
og veiðiréttareigenda, fiskifrceðinga
og annarra framámanna í laxeldismálum,
sérfrceðinga í fisksjúkdómum og fleiri.
T ilefni fundarins var meðal annars sú hcetta,
sem villtum laxastofnum í íslenzkum ám er
nú talin stafa af stórauknu fiskeldi og
hafbeit. Reynsla Norðmanna í þessum efnum
hlýtur að vera okkur alvarlegt
umhugsunarefni, en þó virðist nokkurt
4
VEIÐIMAÐURINN