Veiðimaðurinn - 01.04.1987, Qupperneq 9

andvaraleysi hafa ríkt, og vera jafnvel
ríkjandi enn, í þessum málum hér á landi.
Þetta gceti e. t. v. stafað af því, að
sérfrceðingar okkar eru ekki á einu máli um
það, hve hcettan sé mikil og hve róttcekar
varnaraðgerðir þurfi hér til að koma. En
einnig má benda á það sambandsleysi, sem
löngum hefur verið á milli þeirra aðila,
sem að ofan voru nefndir. Hér hefur því
miður viðgengizt alltof lengi, að hver sé að
bauka í sínu horni, þegar laxveiðimál eru
annars vegar. Stjórn L.S. sýndiþvílofsvert
framtak, þegar hún kom á fyrrgreindum
fundi, og þyrfti að verðaframhald á. Jafnvel
mcetti hugsa sér að stofna umrceðuhóp með
fulltrúum allra þeirra, sem láta sig
laxveiðimálin varða, og kcemi hann saman
reglulega og hvencer sem tilefni gcefist,
til að fylgjast með þróun mála og láta í Ijósi
álit sitt. A áðurnefndum fundiL.S. fluttu
fiskifrceðingarnir Jón Kristjánsson og
Tumi Tómasson framsöguerindi, sem birtast
hér í blaðinu ásamt tveim greinum eftir
norska erfðafrceðinginn Skjervold. Tumi
skrifar um þau áhrif, sem ádráttur hefur á
laxastofna ánna, og þá einnig um ceskilegan
fjölda hrygningarlaxa í hverri á, en þetta
hefur verið mjög til umrceðu nú síðari
árin. Greinar Jóns og Skjervolds fjalla
einkum um þá hcettu, sem laxinum er búin
með blöndun stofna. I síðasta hefti
Veiðimannsins var grein um þetta efni eftir
Arna Isaksson veiðimálastjóra, og önnur
eftir Sigurð Guðjónsson fiskifrceðing í
blaðinu þar á undan. I þessum skrifum
samanlögðum mun flest koma fram, sem máli
skiptir um þann vanda, sem heitast brennur
nú á okkur í laxveiðimálunum.
Af öðru efni þessa tölublaðs er sérstök
ástceða til að nefna grein Arna Erlingssonar
kennara á Selfossi, sem fjallar um upphaf
stangveiðinnar í Arnessýslu. Arni hefur
lagt mikla vinnu í að safna gögnum fyrir
þessa ritgerð og hefur með því vafalaust
forðað ýmsum gömlum fróðleik frá því að
glatast fyrir fullt og allt. Hann hefur
aflað upplýsinga hjá gömlum mönnum
austanfjalls og viðað að sér skjalfestum og
áður óbirtumjafnt semprentuðum heimildum
um efnið, og einnig leitað fanga út fyrir
landsteinana. Þá hefur hann grafið upp
gamlar, sögulegar myndir, sem birtast hér á
prenti í fyrsta sinn. Einhvern tíma hlýtur
að koma að því, að rituð verður saga
stangveiðinnar hér á landi. Þá mun framtak
á borð við það, sem Arni Erlingsson
hefur sýnt, verða ómetanlegt. Alla tíðfráþví
að Veiðimaðurinn hófgöngu sína hefur verið
lögð á það áherzla að birta í blaðinu
sögulegan fróðleik um stangveiðina hér á
landi. Hefði efni af því tagi þógjarnan mátt
vera meira í blaðinu. Er hér með skorað á
þá, sem búa yfir gömlum fróðleik um
veiðiskap í ám okkar og vötnum, að skrifa
Veiðimanninum og koma þannig í veg fyrir,
að merkilegar heimildir verði gleymskunni
að bráð. Þetta vceri hvergi betur geymt
en hér í blaðinu, sem eftir ncestum hálfrar
aldar göngu er helzta heimildarrit okkar um
veiðimál á Islandi.
Þegar þetta blað kemur út, verður
farið að styttast í laxveiðina. Spáð er góðum
laxagöngum í árnar, og má því búast við
ágcetri veiði, ef veðurskilyrði verða góð og
hcefilegt vatn í ánum. Veiðimaðurinn flytur
lesendum sínum beztu óskir um
Gleðilegt sumar.
M.Ó.
VEIÐIMAÐURINN
5