Veiðimaðurinn - 01.04.1987, Side 21

hafa verið sumarið 1908 sem hann lét reyna
þetta en árangur varð sáralítill.
Stórurriðinn
Þar sem útfall Sogsins úr Þingvalla-
vatni var áður og nú er stíflugarður Stein-
grímsstöðvar, var talið að helstu hrygn-
ingarstöðvar stórurriðans hefðu verið. A
haustin, í september og október, gekk hann
á þessar slóðir og var þá veiddur, og þurfti
að sýna mikla aðgát við þær veiðar, því róið
var þvert yfír ofan við Sogskjaftinn og lín-
an látin berast niður fyrir þau mörk sem
óhætt var að fara á báti vegna straumþung-
ans. Þó Nielsen og síðar Eyrarbakkaversl-
unin (frá 31. des. 1911) væri eigandi þess-
ara réttinda til ársins 1917, þá eru til sagn-
ir um að Skotarnir hafí á hverju sumri
komið þangað til veiða og einnig að þeir
hafi þá veitt lax í neðra Soginu, þ.e. neðan
fossa. Þarna hafa þeir verið í leyfi Nielsens
en aðallega haldið til á Brúarbæjunum og
Úlfljótsvatni.
Meðal Skotanna sem héldu til á Syðri-
brú og voru við þessar veiðar eru sérstak-
lega nafngreindir tveir menn, Mr. Rad-
cliff og Mr. Bell, og komu þeir um árabil
á hverju sumri til veiða og sóttust þeir
einkum eftir að veiða sem stærsta urriða.
Þeir gáfu bændunum gjarnan veiðina, en
ef þeir fengu stórurriða, þá roðflettu þeir
þá og munu urriðarnir hafa verið stoppaðir
upp síðar og seldir á söfn. Einnig er sagt að
þeir hafi ætlað sér að veiða stærsta urriða
sem veiðst hefði á stöng í Evrópu og mun
hafa verið heitið til þess verðlaunafé.
Hversu stóra urriða þeir félagar veiddu er
ekki vitað, en að sögn Óskars Ögmunds-
sonar bónda á Kaldárhöfða voru á eldri
veggklæðningunni í skúrnum við Þing-
vallavatn dregnar útlínur stórra fiska sem
þeir félagar veiddu. (Óskar hefur þetta
eftir Þorláki Ófeigssyni, smið frá Kaldár-
höfða, en foreldrar hans bjuggu þar 1881-
1906 og veittu veiðimönnum fyrirgreiðslu,
einkum konan, Kristín, sem var mikill
kvenskörungur). Óskar minnist þess að
hafa sem unglingur séð þessar teikningar
áður en klætt var yfir þær, en það mun
sennilega hafa verið gert árið 1938. Nokkr-
um árum seinna sviðnaði hluti af vegg
þeim sem teikningarnar voru á og var þá
sett eldvarnarplata til hlífðar þar. Ósagt
skal því hvort þessar gömlu teikningar
mættu koma í ljós væri eftir þeim leitað.
Hins vegar er vissa fyrir því að Jón heit-
Nielsen að veiðum neðan viðKerið
29.júlí 1894. Úlfljótsvatn í baksýn.
Þegar Ljósifoss var virkjaður,fór
ncer allt undirlendið á myndinni
undir vatn. Ljósm. Oline Lefolii. Þjóðminja-
safn íslands.
VEIÐIMAÐURINN
17