Læknablaðið - 01.07.2022, Blaðsíða 43

L ÆKNABL AÐIÐ 2022/108 363
er umferð allan sólarhringinn og þyrlur
sem fljúga með sjúklinga fram og til baka.
Sporvagnar á ferð. Í staðinn heyrist í
trjánum og hafinu í sveitinni, sem myndar
góðar andstæður,“ segir hann.
Guðmundur flutti fyrst til Svíþjóðar
tveggja ára. Jóhann Guðmundsson bækl-
unarlæknir var faðir hans, Sigríður Jóna
Árnadóttir móðir. Þau mæðgin fylgdu
Jóhanni út í sérnám og þar eignaðist Guð-
mundur þrjú systkin. Fjölskyldan kom
heim þegar hann var rétt 10 ára og hann
kláraði menntaskóla og læknanámið hér
heima og fór aftur út í sérnám. Alfarinn
1987 ári eftir útskrift úr læknadeild þótt
það hafi ekki verið planið.
Dýralæknir draumurinn
„Ég festist. Fór úr í einu og annað. Svo
líður tíminn. Nýir möguleikar, ný verk-
efni,“ segir Guðmundur sem ætlaði sér
ekki að verða læknir. „Það var heldur ekki
planið,“ segir hann og hlær. „Ég ætlaði
að verða dýralæknir.“ Á þeim tíma hafi
íslenska ríkið átt eitt pláss á ári í háskól-
anum í Osló. Annar hafi fengið sætið árið
sem hann varð stúdent.
„Þá ætlaði ég að lesa eitt ár í lækna-
deildinni og sækja síðan aftur um.“ En líf-
ið breytti um stefnu og honum líkaði lífið
í læknadeildinni. „Síðan fæddist líka elsta
dóttir mín á því ári, sem flækti stöðuna,“
segir hann.
Guðmundur gerir ekki framtíðarplön.
„Nei, það er kannski ástæðan fyrir því að
ég fór aldrei aftur til Íslands. Það tekur
eitt verkefnið við af öðru og leiðin mark-
ast,“ segir hann. „Maður er ekkert að
plana allt of langt fram í tímann.“
En hvernig sér hann þá fyrir sér næstu
ár? „Nú vinn ég mikið fyrir háskólann,“
segir Guðmundur sem situr í mörgum
ráðum og nefndum sem vinna að breyttu
námi, úr kandídatsfasanum í fullt lækna-
leyfi eftir 6 ára nám. Hann er ábyrgur
fyrir stórum hluta læknadeildarinnar í
Gautaborg sem hann segir hafa breytt
læknanámi sínu hvað mest síðustu ár í
Svíþjóð.
„Nýja læknanámið tekur smátt og
smátt yfir það gamla. Þau sem lesa núna
eru á annarri önn og árið 2027 verður nýja
læknanámið allsráðandi. Þetta er mjög
spennandi,“ segir hann og sér fyrir sér
að næstu þrjú verði svipuð stefnunni nú.
„Halda áfram á klíníkinni og ég vinn í
rannsóknum, reyni að skilja betur áhrif
kortisóls á líkamann,“ segir hann.
Heldur alltaf áfram
„Ég reyni að finna nýtt lífmerki (biomar-
ker) til að mæla kortisólið. Það er verkefni
sem við höfum unnið lengi að og fengið
góða styrki fyrir. Við munum því halda
áfram næstu árin. Svo erum við með stór
verkefni í kringum heiladingulsæxli.
Þannig að þessi verkefni eru komin vel á
legg. Það er því ljóst að þau ganga áfalla-
laust næstu árin og engar dramatískar
breytingar í augsýn.“
Þótt rætur Guðmundar liggi hingað
heim til Íslands, nafnið hans ramm-
íslenskt og stórfjölskylda hans hér heima,
á Svíþjóð stóran hlut í hjarta hans.
„Ætli maður sé ekki orðinn meiri
Svíi en Íslendingur. Ég býst við að aðrir
myndu segja það. Íslenskan mín er ágæt
þegar ég er búinn að æfa hana nokkra
daga, en eins og núna þegar ég hef unnið
heilan vinnudag og aðeins talað sænsku
og ensku þá gengur ekki alltaf vel að
skipta svo yfir á íslensku,“ heldur hann
áfram. Blaðamaður er ekki sammála. „Tja,
þetta er nú sérstaklega ef einhver hringir
og biður mig um að tala um sjúkling á
íslensku. Það er nánast ómögulegt,“ segir
hann og hlær. En kom aldrei upp að koma
til starfa á hér heima?
„Ég fékk einu sinni símtal frá Íslandi.
Þá var einhver staða sem var verið að spá
í. Það var skemmtilegt samtal því það
fjallaði ekki um hvort ég hefði reynslu eða
áhuga á vinnunni heldur hvort ég hefði
ekki heimþrá og hvort konan og börnin
vildu ekki flytja til Íslands,” segir hann og
hlær. „Spurt var hvort ekki væri tími til að
ég kæmi heim. En hér á ég nú heima.“
Guðmundur Jóhannsson hefur búið lengur í Svíþjóð
en á Íslandi, hefur fest þar rætur og náð langt í lækna-
stéttinni. Hann á sinn þátt í yfir 300 vísindagreinum.
Mynd/aðsend