AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.12.1996, Blaðsíða 70

OLAFUR ODDSSON KYNNINGARFULLTRUI SKOGRÆKTAR RIKISINS
HVERSVIRÐI ER ÍSLENSKURVIÐUR?
Aundanförnum misserum hefur umræöa
um hvers konar nytjar náttúruefna verið
allnokkur í þjóðfélaginu, þar á meðal um
íslenskar skógarafurðir og nýtingu
þeirra. Að stærstum hluta má eflaust rekja þennan
áhuga og umræðu til efnahagskreppu síðustu ára
og viðleitni manna til að skapa sér atvinnu og tekjur.
Efnahagskreppan hefur ýtt undir að margir leita nýrra
leiða í atvinnuskyni og meira fellur til af viði vegna
nauðsynlegrar grisjunar og umhirðu skóganna.
HVERNIG HÖFUM VIÐ NÝTT VIÐINN TIL ÞESSA?
Ef litið er til fortíðar hefur nýting skógarins fyrst og
fremst falist í beit búfénaðar, kolagerð, eldiviðartöku
og lítils háttar til smíða. Þannig hefur nýtingin að mestu
verið tengd afkomu en ekki notkun til aukinnar verð-
mætasköpunar, s.s. með framleiðslu nytjahluta. Með
aukinni friðun skóga á þessari öld hefur skógurinn
fengið að vaxa og gefur nú mun meira af sér en áður,
auk þess sem skóglendin hafa stækkað með gróður-
setningu. Það hefur átt sér stað vaxtarsprenging í
íslenskum skógarreitum og orðið afar brýnt að grisja
vegna þrengsla í skógarreitum og einkagörðum.
HVERNIG NÝTUM VIÐ VIÐINN í DAG?
Þaðertímannatákn aðás.l. árum hafaverið skipaðar
opinberar nefndir til að gera úttekt á þeim vaxtar-
möguleikum sem felast í íslenskum skógarafurðum,
þar á meðal íslenskri viðarvinnslu, og hefur verið ýtt
undir og hvatt til umræðu og nýrrar hugsunar á þessu
sviði með samkeppni og fjárstuðningi. Handverks-
fólk hefur stofnað með sér samtök og einstakar hand-
verksgreinar hafa myndað með sér félagsskap, s.s.
útskurðarmenn, trérennismiðir og elds-járnsmiðir. í
þeirri úttekt kom berlega í Ijós að margt var verið að
sýsla með ýmss konar skógarafurðir. Mest bar þó á
68