Ský - 01.12.2000, Qupperneq 98

GOTURNAR I LIFI MINU
Það ætti að jafna Árbæinn við jörðu
Úlfhildur
Dagsdóttir
segir frá
götunum
í lífi sínu
Vatnsstígur
Ég fæddist við hinn ágæta Vatnsstíg.
Þaðan minnist ég helst þess að hafa
lent í jarðskjálfta sem vöggubarn og
að hafa haft ákaflega gaman af því
þegar Móðir Jörð vaggaði mér.
Ferjuvogur
Frá Vatnsstíg flutti ég í Vogana og
bjó þar meira og minna í fjórtán ár
því eftir að ég fluttist úr Ferjuvogin-
um dvaldist ég mikið hjá ömmu
minni og afa sem bjuggu í Eikjuvogi.
Auk þess gekk ég í skóla í Vogunum,
átti þar mína vini og félaga og leit í
alla staði á hverfið sem mitt hverfi,
þrátt fyrir að ég byggi annars staðar
síðar meir. Ég lék mér mikið í fallega
garðinum í Ferjuvogi, sköllóttur
krakki sem vakti athygli og undrun
nágrannanna.
Hringbraut
Þar bjó ég tiltölulega neðarlega, rétt
hjá JL húsinu. Ég man aðeins eftir
íbúðinni en tengdist hverfinu aldrei
sérstaklega.
Blöndubakki
í Breiðholtinu eignaðist ég annað
umhverfi og kynntist þar nýjum hópi
krakka, fyrir utan Vogakrakkana. í
Blöndubakkanum bjó ég í tvö-þrjú
ár, í dæmigerðri Breiðholtsblokk, U-
laga með garði í miðjunni. Þar var
róluvöllur í miðjunni og ég man eftir
miklum hasar þar. Mér fannst alltaf
gaman að búa í Breiðholtinu, fílaði
það í tætlur.
Brúnastekkur
Þetta er einbýlishúsahverfi. Þar
bjuggum við mamma í lítilli leigu-
íbúð. Voða mikil snobbgata og allt
öðruvísi fólk en í Blöndubakkanum.
Ský
Suðurhólar
Þá er ég komin upp í Efra-Breiðholt
og hasarinn byrjar. Þar fór ég fyrst
að finna fyrir því að ég byggi í þessu
uggvænlega hverfi. En ég kunni vel
við mig. Þetta var ein af fyrstu verka-
mannablokkunum og álitið hálfgert
gettó á sínum tíma, upp úr '80. Mikil
uppbygging í gangi.
Hraunbær
Svo þegar ég var þrettán flutti ég í
Hraunbæinn - skelfilegustu götu
allra tíma. Og Árbæinn finnst mér að
ætti bara að jafna við jörðu. Það er
hverfi sem á ekki rétt á sér. Þar upp-
lifði ég algjöran smáborgaramóral.
Meðan Breiðholtið var alltaf lifandi
og örvandi umhverfi var Árbærinn
bara dauður. Mér fannst þetta viður-
styggilegt og ég hataði þetta tímabil
en þarna bjó ég til 18 ára aldurs.
Fremristekkur
Aftur í Breiðholtið og nú stimpla ég
mig inn í einbýlishúsaelítuna. Ég
hef annars aldrei verið gefin fyrir
einbýlishús og þarna komst ég að
því að þau henta mér ekki, þrátt
fyrir að hafa haft það gott þarna.
Þetta var líka sérlega gott partýhús.
Gvendur Jaki bjó í næsta húsi og
var ákaflega óvinsæll af nágrönn-
um vegna þess að hann nennti ekki
að gera neitt fyrir garðinn. Þarna
ríkti nefnilega gríðarleg samkeppni
við næstu götur um hvaða gata
státaði af fallegustu görðunum og
mikið klagað yfir því að Jakinn
hefði hvað eftir annað skemmt
möguleika Fremristekkjarins á að
hreppa þessa viðurkenningu.
South Circular Road í
Dublin
Frá '92 var ég við nám í útlöndum
um fjögurra ára skeið, við Trinity
College í Dublin. South Circular Rd.
er í suðurhverfinu og enn held ég
mig borgaramegin í tilverunni -
norðurhverfið er slömmið, sjáðu til.
Þarna bjó ég með ungu fólki í há-
skólanámi og þetta var mjög
skemmtilegt tímabil. Skemmtilegar
kringumstæður: Kanall meðfram
götunni, moska á móti, við hliðina
bænahús gyðinga. Eldfim og
forvitnileg blanda.
Crampton Quay
Það er skemmtilegasta gata sem ég
hef búið við, í Temple Bar hverfinu
við hina frægu á Liffey í Dublin. Fyrr-
verandi slömm en á þessum árum er
Dublin í miklum uppgangi og smám
saman að myndast mjög artí
stemmning. Þetta er aðalbarahverfið
í Dublin og bar á hverju götuhorni.
Stöðug umferð og hávaði. Mér
fannst þetta dásamlegt: Maður sofn-
aði alltaf við drykkjulæti á kvöldin
og vaknaði við þau aftur. Þarna bjó
ég frá '95 til '96 í pínulítilli stúdíó-
íbúð og fanst það dýrlegt.
Fjölnisvequr
Leigði þar herbergi í rúmt ár en var
með lögheimilið ennþá á Fremri-
stekk. Það sem ég man helst eftir eru
norðurljósin. Það voru alltaf norður-
Ijós á Fjölnisveginum, sumar, vetur,
vor og haust. Og afar gaman að
kenna sig við svona virðulega og
gróna götu.
Bjarnarstígur
Þángað flutti ég fyrir tveimur árum
og bý þar enn í góðu yfirlæti. Þetta
er örlítil gata sem fáir vita um, milli
Njálsgötu og Skólavörðustígs, og
minnir mig svolítið á Crampton Quay
í Dublin, nema án hasarsins. Mér
fannst þetta næstum því of rólegt
fyrst en ég er að venjast rólegheitun-
um. Pínulítil einangruð suburbia inni
í miðbænum. -fin
UÓSM.lPÁLL STEFÁNSSON