Ský - 01.12.2001, Síða 82

EF ÉG VFERI EKKI SJÓNVRRPSKONR...
Eva María Jónsdóttir er eitt af eftirlætisbörnum
þjóöarinnar. Hjartahlý, fersk, hnyttin og fordóma-
laus. Þegar hún sest í spyrlastól Kastljóssins er
eins og litirnir í sjónvarpstækinu skýrist allir upp
og morgundagurinn sýnist viðráöanlegri. Hún
virðist náttúrubarn á sínu sviöi en stóó þessi
starfsvettvangur alltaf til?
V a
j
%
r
„Nei, á unglingsárunum var draumurinn að verða skrifta og
þaó starf hlotnaöist mér þegar Dagsljós fór af stað
haustió 1993. Síðan leiddi eitt af ööru, tækifærin hafa
komið upp í hendurnar á mér og ég spreytt mig jafnóðum.”
En værirðu ennþá skrifta í dag, ef ekki sjónvarpskona?
„Nei, ég held ég hefði menntað mig í skipulagsfræði meó
sérhæfingu í viðhaldi eldri borgarhluta. Ég ynni trúlega hjá
Borgarskipulaginu þar sem hlutverk mitt væri í og með að
sannfæra fólk um gildi þess að varðveita þyggðina sem
byggð var fyrir fyrsta skipulagið 1927, en þaó eru mestöll
Þingholtin. Sjálf er ég mjög hrifin af óskipulögðu borgar-
landslagi þar sem byggingar eru ýmist risastórar eða
pínulitlar og standa ekki í beinum röðum á ferhyrndum
reitum. Það má segja að svoleiðis hverfi séu sjálfsprottin
frekar en skipulögö. Auðvitað gæti maður þó ekki skipulagt
kaos væri maður skipulagsfræðingur heldur þyrfti að einbeita
sér að því að finna lausnir tii aö hlutföll skipulagsins
miðuóust við mannslíkamann en ekki bílana.
Já, þau hlutföll eru ekki sanngjörn í dag.
Nei, og ég fann illilega fyrir því hvað skipulag miðast við
bílaumferð um daginn þegar ég ætlaði að labba úr Elko yfir
í Smáralindina en sneri vió og fór á bílnum mínum því
leiðin var ekki hugsuð fyrir gangandi vegfarendur. Það er
ömurleg tilfinning sem fylgir því aó ganga þar sem ekki er
gert ráð fyrir bíllausu fólki því þótt við klæðum okkur flest
í bílana á hverjum morgni mega þeir ekki vera algjörlega
ráðandi í landslaginu. Ég held að helsta verkefni skipulags-
fræðinga okkar tíma sé að leiðrétta alræði bílsins í
umhverfi okkar og þá er ég ekki að tala um aö gera bílinn
að algerri hornreku heldur nýjar lausnir.”
Dugaði skriftudraumurinn þá ekki lengur þegar hann var í
höfn? „Það er nú það. Ég hef reyndar aldrei verið jafn-
ánægð með að fá starf á ævi minni og þegar ég fékk
skriftustarfið. Að gerast þáttastjórnandi hefur gerst meira í
meðvitundarieysi þótt auðvitað hafi blundað í mér löngunin
til að fá að spreyta mig á erfiðari verkefnum.
Ertu þá í nýjum draumi núna? Ég ætla aö endast í þessu
starfi svo ég verði einhvern tímann almennilegur sjónvarps-
maður. Halda áfram að æfa mig og vanda betur. Það er
nefnilega mjög gaman að spá í starf sjónvarpsmannsins
sem ég lít á sem þjónustustarf. Hvaó er það sem skilar sér
helst til áhorfandans? Er það gott skap, létt lund, aimenn
jákvæ^hugsun eða eitthvað allt annað?
Seg þú mér. „Ég veit það ekki almennilega sjálf, er enn að
hugsa um það. Það eru örugglega margir og ólíkir eiginleik-
ar. Það dugar ekki að vera bara alltaf hress, maður þarf
helst aö vera fylginn sér, rökfastur og vel undirbúinn.
Áhorfendur eru ekki fífl, þeir skynja vonda útgeislun og
slælegan undirbúning á augabragði.”
Af hverju hefur þér vegnað vel sem sjónvarpskonu? „Ég
vinn mátulega mikið og er ekki að keyra á síðustu bensín-
dropunum. Mæti oftast vel upplögð og hlakka alltaf til að
mæta í vinnuna og hitta félagana, það eru bara alltaf jólin
hjá mér þá daga sem ég mæti til vinnu.”
En raunhæft séð, hvað tæki við ef sjónvarpsferillinn
endaði? „Bullandi barneignir og metnaðarfullt uppeldi á
barnaskaranum. Það er verðugt hlutverk sem bætir heiminn.”
Það var Þórdís Lilja Gunnarsdóttir sem naut nærveru Evu Maríu.
80 SKÝ Ljósmynd: PÁLL STEFÁNSSON (Gísli Marteinn Baldursson og Haukur Hauksson útsendingastjóri í bakgrunni.)