Ský - 01.04.2012, Blaðsíða 39

Flugvöllurinn í Lukla er með þeim hættu-
legustu í heimi og því borgar sig ekki að taka
óþarfa áhættu.Til Lukla liggja engir vegir;
Gore kímdi þegar ég spurði hvort við gætum
ekki tekið rútu.
„Ertu svöng?“ spurði hann loks og við
settumst inn á einn af fjölmörgu veitinga-
stöðunum sem urðu á vegi okkar. Hann
færði mér svart te með prakkaralegt blik í
skásettum augunum og tilkynnti að það
innihéldi „no chiní‘ - honum fannst drep-
fýndið að ég vildi engan sykur. Við pöntuð-
um dal bhaat í hádegismat, nepalskan rétt
sem samanstendur af hrísgrjónum, grænmeti
og linsubaunasúpu. Þessu er öllu blandað
saman og bragðast prýðilega, en getur orðið
leiðigjarnt þegar rétturinn er snæddur tvisvar
á dag, alla daga.
A þessari stundu veitti hann mér hins
vegar þá orku sem ég þurfti og fílefld elti ég
Gore upp brattann til Narnche Bazaar,
tröppur sem virtust liggja alla leið til himins.
Við tókum fram úr mönnum sem báru
óheyrilegar byrðar í tágakörfum: súkkulaði,
drykkjarvörur, kjötskrokka, gaskúta, viðar-
klæðningar og farangur göngufólks, jafnvel
tvo til þrjá bakpoka í senn. Þegar ég sá þessa
litlu, grönnu menn (og stundum konur)
burðast með að því er virtist margfalda
þyngd sína virkaði bakpokinn minn allt í
einu laufléttur. Eg snarhætti að kvarta.
Andstutt heilsaði ég ferðakonum sem sýni-
lega voru dauðfegnar að vera á niðurleið.
„Þetta er erfiðasti dagurinn,“ lofiiðu þær.
„EN ÞÚ ERTFRÁ ÍSLANDI!"
Er tekið var að kvölda birtist þyrping af
litríkum húsum fýrir augum mér, hávær
bartónhst ómaði um þröngar göturnar og á
útimörkuðum mátti kaupa jakuxaullarvörur,
boh með áletrunum og hvers konar glingur.
Þótt að skilti bæði mig velkomna til Namche
þorði ég ekki að trúa því fýrr en Gore stað-
festi að við værum komin á áfangastað.
Sólin yljaði okkur fyrr um daginn, en nú
var orðið napurt. Eg hlakkaði til að komast
inn í hlýjuna, en því var ekki að heilsa. Inn
komst ég reyndar, en gistiheimilið var ekki
upphitað, frekar en önnur hús á þessum
slóðum. Ég þurfti að klæða mig í þrenn
ullarnærföt og dúnúlpu til þess að hætta að
skjálfa. Heitt te og Sjerpakássa (grænmetis-
eða kjötsúpa að hætti heimamanna) hjálpaði
til og loks var kveikt á kamínunni í miðjum
matsalnum. Þá snögghlýnaði mér, en nóttin
varð ansi köld; hitinn fór niður fyrir frost-
mark í herberginu mínu.
Á vormánuðum í Himalajafjöllunum
getur orðið hlýrra en í íslenskri hitabylgju á
daginn, en næturnar eru helkaldar. Ég gat
yfirleitt gengið í bol eða þunnri flíspeysu,
en á nóttunni dúðaði ég mig ofan í svefn-
pokann í öllum fötunum með hitapoka og
breiddi teppi bæði undir og yfir mig. „En
þú ert frá Islandi!“ var yfirleitt viðkvæðið
þegar ég viðurkenndi hvað ég væri kulvís.
Ég útskýrði að þótt heimaland mitt stæði
oft undir nafni væri okkur aldrei kalt innan
dyra.
HÖFUÐ HIMINSINS
Eftir hvíldardag í Namche Bazaar lá leiðin
áfram tilTengboche (3.870 metrar). Þar er
frægt klaustur sem ferðamönnum gefst
kostur á að skoða. í heiðríkju morgunsins sá '
ég Sagarmatha - Everest á máli heima-
manna, sem gæti útlagst sem „höfuð“ eða
„gyðja himinsins" - í fyrsta sinn. Hæsta fjall
veraldar er 8.848 metrar, meira en fjórir
Hvannadalshnjúkar, en minnti þó á maura-
þúfu innan um tilkomumikla tinda sem
stóðu okkur nær, svo sem Nuptse, Lotse og
Ama Dablam.
Daginn eftir héldum við áleiðis til Ding-
boche í 4.530 metra hæð. Fyrst lá leiðin
niður í gegnum þéttan ævintýraskóg, sem
samanstóð af trjám með þykkum blöðum
sem biðu þess að blómstra hvítum, bleikum
og rauðum alparósum - þjóðarblómi Nepala
- og trjám með lafandi, ljósgrænum, sef-
líkum gróðri; þau eru víst notuð til að búa til
reykelsi.
Allt í einu heyrðust klingjandi bjöllur sem
ýttu enn undir þá tilfinningu að við værum
stödd í ævintýri. Jakuxahjörð boðaði komu
sína. Þessar lágvöxnu, sterkbyggðu og kaf-
loðnu skepnur, með vígaleg horn og sorg-
mædd augu, ganga stanslaust með vistir upp
og niður fjallshlíðar. Þeim er sleppt lausum á
monsúntímabilinu, en skila sér aftur til
eigendanna þegar styttir upp.
URÐ OG GRJÓT, UPP í MÓT
Fyrr en varði vorum við komin út úr skógin-
um og loks upp fyrir trjálínu. Hér var bæði
næðingssamt og berangurslegt. Lágir runnar,
mosavaxnir steinar og moldarbörð minntu
svohtið á Ísland. Vindurinn þyrlaði upp ryki
Höfuð himinsins gægist á milli trjánna: Everest, hæsta fjall heims, 8.848 metrar.
2. tbl. 2012 SKÝ 39