Heilbrigt líf - 01.06.1941, Blaðsíða 9

fangelsum sátu. Og ungur ritaði hann eitt sinn á þessa leið:
„Kennið mönnunum að bera virðing fyrir þeim, sem varn-
arlausir eru, fyrir föngunum og hinum særðu; vekið hjá
mönnunum inngróna óbeit á hatri, spellvirkjum og því sem
ófagurt er, því að þá munu ógnir orustunnar verða minni
og komandi kynslóðir líta á ófrið sem brjálæði og eyðilegg-
ing af völdum hrakmenna“.
Sú tilhneiging hans, að leitast við að tengja þjóðirnar
bræðraböndum, kom snemma í Ijós. Þegar hann var um
tvítugt, kom hann á sendibrjefasambandi milli ungra
manna í ýmsum löndum. Hann hafði brennandi áhuga á
því að kynning og skilningur mætti eflast milli þjóða.
Hann átti einnig drjúgan þátt í því, að Kristilegt félag
ungra manna var stofnað.
Árið 1859, þegar Ítalía með aðstoð Frakklands lagði
til orustu við Austurríki, gat Dunant, sem þá var 31 árs
gamall, ekki verið aðgerðalaus. Hann hjelt til bæjarins
Castiglione, skammt frá Solferino, og kom þangað daginn
áður en hinn blóðugi bardagi hófst, en hann er talinn ein-
hver hin hroðalegasta orusta, er nokkru sinni hefir háð
verið. 300.000 manns börðust þar í samfleyttar 15 klukku-
stundir í óbærilegri hitasvækju. Italir hjeldu velli. En þeg-
ar sól gekk til viðar, lágu yfir 40.000 fallinna og særðra
manna í valnum. I heila þrjá daga lágu særðir, deyjandi
og dauðir menn í steikjandi sólarhita á hinum blóðstokknu
vígvöllum, áður en unnt var að bera alla, sem lifðu, brott
frá hinum hryllilega stað. Sjúkrahjálp herjanna var óvið-
unandi með öllu. Dunant segir, að það, sem fyrir augun
bar þessa daga, hafi verið svo ótrúlega hryllilegt, að eng-
inn geti gert sjer það í hugarlund.
Dunant vann nótt og dag með ofurmannlegu þreki og
rjetti hinum óþreytandi læknum hjálparhendur, hvar sem
hann kom því við. Hann skipulagði ofurlitla hjálparsveit,
sem í voru bæjarbúar, einkum konur, og tókst með for-
Heilbrigt líf
7