Læknaneminn - 01.11.1965, Qupperneq 27

LÆKNANEMINN
21
til þess að ferðast um Bandaríki
Norður-Ameríku og Canada og
kynna sér læknanám þar. Skýrsla
þessi birtist fyrri hluta árs 1962.
Þessi stutta upptalning sýnir
greinilega, að ástæða þykir til að
veita málum þessum athygli víðar
en hjá okkur. Einnig má geta
þess, að World Medical Association
hefur boðað til alþjóðaráðstefnu
um læknanám og læknakennslu
síðari hluta næsta árs.
Vafalaust má mikils vænta af
störfum samvinnunefndar þeirrar
um endurskoðun á kennsluaðferð-
um í læknisfræði, sem skipuð hef-
ir verið af læknadeildum á Norð-
urlöndum, en fulltrúi okkar 1
nefndinni er prófessor Tómas
Helgason.
Svo sem kunnugt er hafa verið
gerðar verulegar endurbætur á
kennsluaðstöðu og kennsluháttum
í efnafræði á undanförnum árum,
og mun aðalkennari þeirrar grein-
ar hyggja á enn frekari breyting-
ar til bóta á næstunni, ef mér
skjátlast ekki. Skortur á verklegri
kennslu í fyrsta hluta hefir oft
verið ræddur bæði innan lækna-
deildar og utan. Úr þessu hefir
nokkuð verið bætt með krufninga-
leiðöngrum til Skotlands, en auð-
vitað ber að stefna að því að skapa
aðstöðu fyrir anatomiskar dissect-
ionir innanlands. En svo mikil sem
þörfin er fyrir aukna verklega
kennslu í líffærafræði, vefja- og
fósturfræði, þá er að mínu áliti
nauðsyn á því, að aðstaða sé sköp-
uð fyrir verklega kennslu í líf-
efnafræði og lífeðlisfræði ennþá
brýnni. Satt að segja skil ég ekki,
hvernig unnt er að kenna þær
fræðigreinar eingöngu af bókum
nú á tímum, og gildir raunar
sama máli um lyfjafræðina. Hér
mun mestu valda skortur á hús-
næði, tækjum eða aðstoðarfólki,
nema öllu sé til að dreifa, og er
enn áminning um brýna nauðsyn
á úrbótum í byggingamálum
deildarinnar.
Varðandi breytingar á kennslu
og kennsluformi mun ég annars að
mestu einskorða mig við líffæra-
meinafræðina og meinvefjafræð-
ina, þær greinar, sem ég hef að
undanförnu haft nokkur afskipti
af. Varðandi breytt kennslufyrir-
komulag í þessum greinum er rétt
að minnast á nokkur grundvallar-
atriði.
Ef miða á við það, að tími
stúdentanna verði nýttur sem bezt,
tel ég að stefna beri að því í ná-
inni framtíð að koma á svokall-
aðri árgangakennslu. Myndi þá
verða byrjað á námsefni með
hverjum nýjum árgangi að hausti
og kennslan skipulögð þannig, að
komizt verði yfir hið tilskilda efni
á þeim tíma, sem til þess er ætl-
aður, bæði þann hluta, sem farið
er yfir í fyrirlestrum eða við-
ræðuformi, og hitt, sem kennt er
verklega. Slík skipulagsbreyting
er hins vegar vart hugsanleg nú,
miðað við þá kennslukrafta og
það húsnæði og aðstöðu, sem fyrir
hendi er. I sambandi við slíka
grundvallarbreytingu mætti skipu-
leggja vinnu stúdentanna betur, e.
t. v. fjölga daglegum kennslu-
stundum, verklegum og munnleg-
um, og lengja hvert kennslumiss-
eri. Einnig mætti hugsa sér að
nýta betur tímana eftir hádegi til
kennslu en nú er gert. Með þessu
móti mætti e. t. v. stytta náms-
tímann í heild.
Annað atriði varðandi grund-
vallarbreytingu á námsfyrirkomu-
lagi væri rétt að taka til athugun-
ar. Það er frekari aðgreining hins
almenna hluta og hins sérhæfða
hluta líffærameinafræðinnar.
Mætti hugsa sér að kenna hinn al-