Læknaneminn


Læknaneminn - 01.10.1979, Blaðsíða 35

Læknaneminn - 01.10.1979, Blaðsíða 35
hormónum rétt eftir fæðingu, en svipaðar rannsókn- ir á fóstrum á fyrri stigum sýna þetta sérkenni enn skýrar. Gelding karlfóstra eða meðferð þeirra með cyproterone acetati (anti-androgen) bendir þannig til þess að karlhormón tilbúinn af eistum fósturs séu afgerandi fyrir þróun Wolffs ganganna, sinus uro- genitalis og genital tubercle yfir í kynfæri karldýrs. Þessu þýðingarmikla efni eru gerð skil í yfirlitsgrein Jost 1970. fl „Mammalian Reproduction“, ritstj. Gibian Plotz bls. 4, Springer Verlag, Heidelberg.) Mtelingaraðferðir Kvikmœlingar (bioassays) Fyrslu aðferðir til þess að mæla kynstera í sýnum byggðust á eina þekkta eiginleika þeirra, sem var líffræðileg verkun þeirra. Kvikmælingar, sem eru að sínu leyti ómissandi, hafa marga ókosti vegna notk- unar tilraunadýra. Auk þess að vera dýrar eru þær ónákvæmar. Ymsir þættir eins og aldur dýranna, þyngd, tegund o. s. frv. verða að vera staðlaðir, ef sambærilegar niðurstöður eiga að fást. Kambvöxtur geltra hana hefur verið mest notaður fyrir karlhor- móna, en frumubygging í skeið geltra kvendýra hef- ur aðallega verið notuð fyrir kvenhormóna. Testo- sterone og DHT hafa sterkasta karlhormónaverkun og DHT um það bil tvisvar sinnum sterkari en testo- sterone. Ostradiol hefur sterkasta kvenhormónaverk- unina af þekktum kvenhormónum. Kvikmælingar greina minnst um 10-20 microgr. af hormónum. Lilannœlingaaðferð ir Zimmermann uppgötvaði árið 1935 að ketosterar (CO-hópar) eins og androsteron, testosteron, östron og dehydroepiandrosterone mátti mæla að magni til með því að nota m-dinitrobenzene í alkaliskri lausn. Aðferðir byggðar á þessari tækni voru notaðar til þess að mæla stera í þvagi, svokallaðir 17-keto- steroidar (17-oxosteroidar), í meir en tvo áratugi. Þótt aðferðir þessar séu notaðar enn í dag eru þær úreltar vegna þess hve ósérhæfðar þær eru. Um helmingur til tveir þriðju hlutar 17-ketosteroida í þvagi koma frá nýrnahettum og spegla þeir þess vegna illa starfsemi eistna. Litarmælingu fyrir östrogen var fyrst lýst árið 1931 af Kober og hefur mælingin verið notuð fram á þennan dag með ýmsum endurbótum. Mælingar þessar eru nokkuð sérhæfar fyrir östrogen sterana (aromatiskur A-hringur) en greinir ekki á milli þeirra. í öllum framangreindum litarmælingum hef- ur þurft að hydrolysera eða kljúfa sterana úr súlföt- um eða glucoronide samböndum, en sterarnir finn- ast aðallega conjugeraðir í þvagi. Skinmœlingar (fluorimelry) Fyrsta mælingaraðferðin sem notuð var til að mæla testosterone í serum árið 1961, notaði skin- mælingar. Notaðir voru 50 ml af plasma og tók ca. 10 daga að fá niðurstöður. Greiningarmörk voru um 1 nanogramm/ml. Skinmælingar hafa verið notaðar fyrir östrogen í þvagi og eru heldur næmari heldur en litarmælingarnar, og bafa svipuð greiningarmörk og testoslerone mælingarnar hér að ofan. Með þess- um aðferðum var þannig ekki hægt að mæla östro- gen í serum kvenna, sem ekki voru ófrískar. Double isotope derivative techniques (Þýðingar á ís- lensku er ekki freistað) Aðferðir þessar nota hormóna merkta með tritium eða kolefni-14. Geislamerktum hormón sem mæla á, er bætt í sýnið. Þegar sýnið hefur verið dregið yfir í solvent (t. d. ether eða chloroform) og hreinsað mjög, er nýju efni bætt í. Þetta efni myndar traust efnasamband (derivative) við efnið, sem mælt er. Þegar frekari hreinsanir hafa leitt til stöðugs hlut- falls milli geislaefnanna í sýninu er geislavirknin lalin. Má nú reikna magnið í sýninu út frá sérgeisl- un (specific activityf seirina efnisins, samrunahlut- falli (stochiometry) efnanna og endurheimt (reco- very) efnisins, sem fyrst var !bætt í sýnið. Acetic anhydride (H3 eða C14) eða thiosemicarbazide (S35) hafa verið notuð til þess að mynda efnasam- böndin fthe derivatives). Í um 10 ml blóðs gátu þessar aðferðir mælt u. þ. b. 500 pico-gr/ml með sæmilegri nákvæmni. Aðferðirnar eru hins vegar flóknar, tímafrekar, leiðiidegar og dýrar og hafa ekki náð mikilli útbreiðslu. Grómskil í lofli (gas chromatography) Þessi öfluga mælingaraðferð var fyrst tekin í notk- un árið 1952. Tækni þessi notar eðla lofttegund, sem hreyfanlegan fasa í grómskilakerfi. Þannig mælast læknaneminn 25
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.