Úrval - 01.10.1967, Síða 112

110
ÚRVAL
að gera eitthvað, þá reynir maður
áð gera það“, sagði Tilghman bara.
Með bréfinu frá Hvíta Iiúsinu
fylgdi einkabréf frá Theodore
Roos'éVelt til mexíkanska forsetans
Porfírio Díáz til þess að flýta fyrir
því, áð unnt yrði að framselja
afbrotamanninn til Bandaríkjanna.
Bandaríski sendiherrann gerði ráð-
stafanir til þess, að Tilghman gæti
náð fundi forsetans í Mexicó City.
Og Tilghmán komst að því, að
einkabréf Roosevelts til Díaz varð
hönum mikil hjálp í þessu efni. Díaz
förseti var mikill vinur og aðdáandi
Roosevelts. Hann skrifaði undir
framsalsþlöggin með glæsilegri
undirskrift. Svo sneri hann sér að
liðsforingjanum, sem hafði fylgt
Bandaríkjamanninum á fund hans,
og sagði: „Alguiérrez ofursti, út-
vegið Senor Tilghman eins marga
ríkislögreglumenn og hann kann að
þarfnast sér til aðstoðar. Uppfyllið
hverja hans ósk.“
Þegar þeir voru komnir fram í
biðsalinn aftur, sagði Alguiérrez
ofursti: „Ég skal skipa yfirmanni
ríkislögregluliðsins að heimsækja
yður núna síðdegis og taka við fyrir-
skipunum hvað gera á íyrir yður.“
„Það er mjög fallega hugsað af
yður“, svaraði Tilghman. „En ég
þarfnast ekki neinnar aðstoðar. Ég
handtek sökudólginn hjálparlaust.“
„En sögðuð þér ekki, að hann væri
í ’ Aguascalientes? “
„Ég held, að hann sé þar.“ Tilgh-
man hafði grennslazt fyrir um það
með mikilli leynd og af stakri þol-
inmæði, hvar sökudólgurinn væri
niður kominn, og honum hafði
tekizt að rekja slóð hans til þess-
atar borgar. „Ég fer þangað einn og
kemst að því, hvort hann er þar.“
„En allt héraðið er krökkt af alls
konarJ afbrotamönnum. Líf yðar
mun verða í hættu.“
„Kannske það sé réft“, svaraði
Tilghman rólegur. „En kæmi ég
þangað á hinn bóginn í fylgd heils
hóps ríkislögreglumanna, mundu
allir vita um komu mína á hundráð
mílna svæði, og þá fyndi ég alls
ekki manninn, sem ég leita að.“
Tilghman tókst að finna sökudólg-
inn í Aguascalientes. Hann handtók
hann og flutti hann með sér til
Bandaríkjanna sigrihrósándi. Blöð-
in fögnuðu komu hans með svo-
felldum risafyrirsögnum:
ENN KLÓFESTIR TILGHMAN
SÖKUDÓLGINN og ENGINN
KEMST UNDAN TILGHMAN.
Tilghman var boðið í Hvíta Hús-
ið til þess að gefa Theodore Roose-
velt persónulega skýrslu. Forsetinn
hlustaði á Tilghman af ósviknum
áhuga. Hann tókst á loft í stölnum
af æsingu, þegar Tilghman lýsti
eftirförinni og handtökunni.
Theodore Roosevelt leit á Tilgh-
man með spurnarsvip, þegar hann
hafði lokið frásögninni. „Bill, þú
hefur verið löggæzlumaður í Villta
Vestrinu mestalla ævi, og samt
ertu enn lifandi og meira að segja
við beztu heilsu. Hvernig geturðu
skýrt þá staðreynd?“
„Ég býst við, að ég hafi bara
verið heppinn", svaraði Tilghman.
Forsetinn bandaði frá Sér hend-
inni til merkis um, að þetta nægði
honum ekki. „Nei, nei, nei! því
trúi ég ekki. Þannig er lífið ekki.
Mér er ságt, að þú sért fljótari en