Úrval - 01.12.1969, Blaðsíða 12

10
ÚRVAL
sendir þeim til þjónkunar, er sálu-
hjálpina erfa skulu, og þótt að vér
séum vesalir og syndugir, þá er þó
meiri gleði hjá þeim í himninum yf-
ir einum syndara, sem iðran gjörir
heldur en yfir níu og níutíu réttlát-
um. Þar af er auðsætt, að þessar
Guðs hersveitir hafa svo tekið ást-
fóstri við oss, auma menn, þótt vér
séum þeim að öllum eðlisháttum ó-
líkir, að þeir gleðjast yfir sérhverju
því happi, er nokkur af oss hlýtur.
En ef þeir svo gleðjast yfir allri
gæfu vorri, því mundu þeir þá ekki
venju framar lýsa þessum fagnaði,
þegar oss á næturtíma upp rann sú
sól, er aldrei hefur nokkur fegri yf-
ir heiminn skinið, og þegar oss sú
heill að höndum kom, af hverri allra
Guðs barna, ríkra og fátækra, hærri
og lægri stéttar, nálægra og fjar-
lægra, fæddra og ófæddra, tíman-
leg og eilíf heill og hamingja upp
sprettur og fram flýtur. Þess getur
Jóhannes, er hann segir, að af hans
fyllingu höfum vér allir meðtekið
náð fyrir náð. Þar fyrir ljómar hin
guðdómlega birta í kringum hirðar-
ana, svo sem vitnandi þar um, að
hann væri í heiminn borinn, sem
að er ljómi föðursins dýrðar og
ímynd hans guðdómlegrar persónu,
frá hverjum ljósanna föður að öll
góð gjöf og öll fullkomin gjöf kem-
ur, hverjum og þóknazt hefur, að í
sínum syni skuli öll fylling búa, já,
sjálf guðdómsins fylling, hver eð
byggir í honum líkamlega, það er í
hans blessuðum manndómi, er hann
af voru holdi og blóði hefur upp á
sig t.ekið og gjört hluttakandi guð-
dómlegrar náttúru. Æ, oss auma og
synduga menn, vér sjáum ekki fyrir
blindu holdsins, hvað mikið oss veitt
er í Jesú holdtekju. Myrkur vors
skilnings fá það ekki höndlað svo
sem það er. En Guðs heilögum engl-
um, er jafnan standa frammi fyrir
honum, þeim er alkunnug sæla sú,
er öllum Guðs börnum er tilbúin,
hverri vér tapað höfum í Adams
falli. Þeim eru og ekki ókunnugar
píslir fordæmdra, er kveljast munu
í augsýn heilagra engla, segir Jó-
hannes í hans opinberingum. Því er
ekki að undra, þó englarnir fagni,
þar hinn annar Adam, sem er drott-
inn af himnum, var í heiminn bor-
inn til að frelsa oss frá öllum þeim
ósköpum, því þeir elska mannkynið,
en vissu, að í Jesú fæðingu var
mönnunum gefinn sá kostur að for-
líkast við Guð og settir verða í hans
sonar ríki. Nú er það víst að sönnu,
að vér ekki að fullu þekkjum, hvað
vér misst höfum eður hver óiukka
oss búin væri nema Guðs sonur væri
í heiminn kominn synduga menn
sáluhólpna að gjöra. En þó mætt-
um vér að svo miklu leyti þekkja
vort andlegt volæði og svo mikið
hefur oss sagt verið af hfnni eilífu
dýrðarvist í himnaríki, að ef vér
legðum nokkurn hug á vort mál, þá
mundum vér allshugarfegnir verða,
að vér hefðum hana aftur fengið,
og róa öllum árum að því, að vér
slepptum henni ekki aftur að nýju.
Eg hef nóg sagt hér um, þegar ég
segi það með orðum Esajæ, hverju
syndir vorar til leiðar koma: Yðar
syndir, segir hann, skilja á milli
Guðs og yðar, og yðar ranglæting-
ar valda því, að hann byrgir sitt
andlit fyrir yður og vill yður ekki
bænheyra. Nú vitum vér það, að