Úrval - 01.12.1969, Qupperneq 58

56
ÚRVAL
myrkrinu. Næstum hljóðlaust kom
hann nær og lagðist að lokum að
bryggju með mennina 43 um borð.
Þetta var lítill bátur og svo troð-
fullur, að mennirnir næstum héngu
út yfir borðstokkinn. Enginn mælti
orð.
Höfuðsmaðurinn hófst þegar
handa. Áður en mínúta var liðin,
\’ar hann búinn að senda út fram-
verði. Þeir hurfu upp fjallið, til að
standa vörð um innsiglinguna.
Nokkrir læddust upp í bæinn, vopn-
aðir byssum og handsprengium, og
tóku sér stöðu uppi á húsþökunum.
Aðrir bjuggust til að taka á móti
hirgðunum, sem nálguðust utan af
hafinu. Landgöngubrú var komið
fyrir upd á brvggiuna og birgðirnar
voru fluttar á land.
Meðan á þessu stóð, heyrðist í
flupvél. Höfuðsmaður ianda'öngu-
liðsins paf skipun, og allir fóru í
skiól. Fiugvélin sveif með drunum
i’fir evna. og þegar hún var kom-
in frá ströndinni. hlossaði udd eld-
ur í tundurspillinum. og hann
snrakk í ioft. udp út.i í mvrkrinu,
eins og risastórt eldblóm. Glóandi
vatnsgos. - Svo varð aftur dimmt.
n« flugvélin var horfin.
f>á var hafivt handa að nviu. og
hrátt voru staflar á bfyggiunni,- —
kassar með matyælum. skotfærum
™ vél.bvssum. og hþil.1 haugur af
kinum fisléttu svpfnpokum land-
rönpuliðanna Matur oa skotvopn.
hað hnrfa hmr an bar fvrir ut-
bíargast beir af með óendanlega
l-’tið.
pocfpr hjrpðirnaf voru komnar á
bnd söfnuðns| landpöng'uliðsfor-
ingiarnir og flotaföring.iarnir sam-
an í litlu steinhúsi niðri við sjóinn.
Þar stóð rafmagnslukt á gólfinu, og
allar dyr og gluggar voru svo vand-
lega lokaðir, að enginn ljósgeisli
sást að utan. Birtan féll á andlitin
að neðan og lýsti á þreytt augu og
samanbitnar varir. Kortið hafði ver-
ið tekið fram.
,,Eg hef ekki í hyggju að senda
menn mína gegn svo miklu liði í
myrkri,“ sagði höfuðsmaðurinn. ,,úg
geri ráð fyrir, að Þjóðverjarnir hafi
nú komið sér fyrir. Það er óráðlegt
að hafast nokkuð að fyrr en á morg-
un. Við höfum aðeins hálfan mann-
skap á við þá, og ekkert stórskota-
lið.“
Ungur liðsforinpi mælti: „Kannski
við getum talið þá af að þerjast!
Við skulum ná í nokkra ítali og fá
nánari fréttir, þá gæti verið....
Þjóðveriarnir vita ekki hvað
marga menn við höfum — eða hve
mörg skip. Væri það ekki vert um-
hussunar? Það er ekki að vita.
nema við gætum blekkt bá.“
..Hvernig?" spurði höfuðsmaður-
inn.
. Ef bér vilduð levfa mér að fara
unn til beirra strax og dagar með
hvítan. fána. herra?" sapði liðsfor-
inginn.
. Þér verðið skotnir niður á stund-
inni."
..Má ég reyna?“
,.Ja . . :. .“
..Það gæt.j snarað okkur mikla
erfiðl°ika. h°rra “
..Við böbim ekki efni á að misoa
b'ðsforingia.“
■bið mjssið miv beldnr °kki.
of pn má farq, barf höfnrtpmaður.
jnn ajðein? gð kinka kolli.“