Úrval - 01.12.1969, Síða 64

62
ÚRVAL
ferða í heiminum. Hraði hennar er
2500 km á klst.! Væri hraðinn meiri
mundi flugvélin ofhitna um 150
gráður. Það mundi breyta verulega
þeirri framleiðsluaðferð, sem þegar
hefur verið mótuð.
Til að gera mætti hagkvæma
hljóðhverfa farþegaþotu þurfti að
ná annarsvegar sem allra minnstri
mótstöðu á trjónu vélarinnar og
sem minnstri þyngd um leið og vél-
in þurfti að vera sem allra sterkust,
mjög örugg í flugi, þægindi farþega
tryggð við aðstæður, þegar útveggir
vélarinnar hitna mjög mikið.
Alexei Túpoléf sagði mér frá öllu
þessu, þegar vélin var aðeins til í
teikningum og líkönum. Og nú
skríður þessi farkostur blár og hvít-
ur út á flugtaksbrautina. Mjór og
rennilegur skrokkur, þríhyrndir
vængir og nefið slútir — það er
sett niður til að flugmenn hafi betri
yfirsýn við flugtak og í lendingu.
Rösklega er farið af stað. Fugl
þessi segir mjúklega skilið við jörðu
og á svipstundu er hann punktur
sem hverfur fljótt í skýjum, er grúfa
sig yfir flugvöllinn eins og þéttofin
hetta.
Það er kalt. Nístandi vindur. Allir
þyrpast kringum rauðan strætis-
vagn, þar er bækistöð stjórnanda
flugsins. Við hlustum á samtal jarð-
ar og himins. Og að lokum rödd
flugstjórans, Eduards Eljans.
— Ég er að lenda.
Þessi lágvaxni maður hefur gefið
tugum flugvéla leiðarbréf út í lífið.
Áður en hann prófaði 144 reyndi
hann TU-134. Ásamt honum fóru í
þessa fyrstu flugferð flugmaðurinn
Mikhaíl Kozlof, Vladímír Benderof
yfirverkfræðingur, Júrí Sílvestrof,
verkfræðingur áhafnarinnar.
Um þrjátíu manns safnast saman
við stigann, alla langar að verða
fyrstur til að þrýsta hönd flugmann-
anna.
— Frábær vél, segir Eljan. Þýð,
létt, lætur vel að stjórn. Enginn
munur á henni og þeim sem fara
með minni hraða en hljóðið.
Ég sneri heim aftur frá þessum
flugvelli í nánd við Moskvu ásamt
Alexei Túpoléf.
Hann er 48 ára, af þeim hefur
hann varið 26 árum til flugmála.
Sautján ára gamall kom hann á
verkfræðiskrifstofu föður síns. Al-
exei var þegar í bernsku sannfærður
um að hann mundi verða flugvéla-
smiður. Stríðið tafði hann eins og
marga bekkjarbræður hans, hann
hlaut að ljúka háskólanámi síðar,
að sigri unnum.
Hann byrjaði á því að teikna ein-
staka hluti í flugvélabol.
... Hvítur vegurinn kom fljúgandi
á móti okkur, Blúnduskraut trjánna
bar ört fyrir.
Alexei Túpoléf nefndi ekki það
sem gerzt hafði fyrr en við vorum
rétt komnir til Moskvu.
— Þetta er aðeins byrjunin, sagði
hann. Ég er viss um að innan
skamms verða til farþegaflugvélar,
sem fara miklu hraðar en þessi TU.
Oleg Morskof,
sérlegur fréttaritari APN.