Goðasteinn - 01.09.1962, Blaðsíða 58

Húsfreyja ein var í meira lagi hrædd um bónda sinn, sagði, að
það sárnaði sér mest, að hann skyldi líta við vinnukonunni
þeirra, „þvílíkri druslu, scm styttir sig með hnappheldu". Konur
gengu þá almennt í víðum fellingapilsum. Þurftu þær oft að
stytta sig, svo pilsin væru ekki til trafala við vinnu t. d. og notuðu
til þess sérstök styttubönd. Vinnukonan hafði brugðið fyrir sig
að taka hnappheldu til þessara nota.
-o-
Bóndi, er Þórður hét, bjó á Fornu-Söndum undir Eyjafjölium
um aldamótin 1800. Hann var formaður á skipi í Sandavörum.
Á næsta bæ, Hjáleigusöndum, bjó kona ein síns liðs. Hún kom í
sandinn, einu sinni sem oftar, er menn komu af sjó. Gaf Þórður
henni fisk sem fleirum, er í sandinn leituðu. Einhver, sem heim-
sótti hana, varð þess vísari, að hún þóttist til lítils hafa farið í
sandinn. Hann spurði: „Gaf hann Þórður þér ekki fisk?“ „Jú,
hann gaf mér fisk, en býsna beinugur var hann“. Þórður frétti
þessi orðaskipti. Kerling kom í sandinn næsta róðrardag. Þórður
gekk til grannkonu sinnar, þegar búið var að bera upp aflann,
fékk henni einn fisk og sagði: „Hérna er handa þér í soðið, en
ekki get ég gert að því, þó bein séu í fiskinum".
-o-
Á bæ í Landeyjum var á vist roskin kona, er Rannveig hét.
Húsbóndinn þótti orðhvatur og stríðinn. Einu sinni sagði hann í
áheyrn vinnukonunnar: „Það vildi ég, að ég ætti eins væna hupp-
sneið eins og vörin er á henni Rannveigu". „Ætli þú yrðir lengi
að gleypa það“, varð Rannveigu að orði.
—o—
Á Tjörnum undir Eyjafjöllum, eystri hálflendu jarðarinnar,
bjuggu um miðja 19. öld Þorleifur Jónsson og Guðrún Þorleifs-
dóttir. Hjá þeim var karl einn, heyrnarsljór. Það var vani Þor-
leifs að láta hann sitja hjá sér, er hann las húslesturinn, svo hann
hefði hans full not. Einhverju sinni á I. sunnudegi í föstu var
Þorleifur að lesa lesturinn og kom að orðum freistarans: „Allt
þetta skal ég gefa þér, ef þú fellur fram og tilbiður mig“. Fer
karl þá að aka sér, hefst upp í sætinu og tautar, svo heyra mátti:
„Hann átti líka nokkuð með það“.
56
Goðastemn