Goðasteinn - 01.09.1971, Síða 71

Nokkuð var af farþegum, t. d. voru 40 danskir stúdentar, var það
söngflokkur. Voru þeir að taka kvikmyndir af flokknum á skipinu,
þá mjög dúðaðir með jólasveinaskegg, klæddir ábreiðum, en ég tók
það sem svo, að þeir vildu sýna kuldann á Islandi.
Einn japani var með, hafði ég ekki séð áður svo gult skinn og
skásett augu. Sjólag var gott um daginn og komið til Seyðisfjarð-
ar seint um kvöldið. Ég frétti þá hjá kunningjafólki, að Grasa-
Þórunn væri komin til sonar síns í Brúnavík við Borgarfjörð.
Nú var ég kominn heldur í strand, en úr því rættist með því,
að um nóttina kom Esja á vesturleið. Með henni tók ég far til
Borgarfjarðar. Ég átti frænda og skólabróðir í Höfn, fornu stórbýli
út með firðinum. Þangað hélt ég um kvöldið og hlaut þar afbragðs
viðtökur. Fagurt er í Höfn, varphólmi örskammt frá landi. Þar
sátu „prófastar“ á snösum og margs konar fuglar flögruðu um
land og sæ. 1 fjallakiasanum í suðvestri eru Dyrfjöll með sínar
sérkennilegu hlíðar. Ég fékk loforð um aðsetur í Höfn, þá búið
væri að nálgast Þórunni, en yfir fjallshrygg var að fara í Brúna-
vík. Þangað var farið daginn eftir. Unglingsstúlka, sonardóttir
Þórunnar, réð ferðinni, voru henni allar götur kunnar til Brúna-
víkur, en það er vík næst austan við Borgarfjörð. Fremur mun þar
vera kuldalegt á vetrum, er norðanáttin fer hamförum, en áður
fyrr var útræði í víkinni, nú bjó þar Sigurður sonur Þórunnar með
konu sinni, Lukku. Gamla Þórunn var hress en háöldruð, áhuginn
og fjörið sindraði af henni. Hún fór með okkur til baka til Hafn-
ar: „Til að brenna manninn", eins og hún sagði í Brúnavík. Að
sjálfsögðu vorum við á hestum yfir fjallið.
Daginn eftir hitar Þórunn hráolíuna. Upp úr henni vatt hún
prjónastykki og lagði það á bakið. Slæm var líðanin næstu 6
klukkustundirnar, en þegar að var gáð, hafði olían dregið svo út,
að stórar blöðrur voru komnar, fullar af slæmum vessum.
Sú aldraða klippti í blöðrurnar og hleypti út, „því með illu skal
illt út drífa“. En nú kom hún með sín góðu grasasmyrsli, er hún
bjó til úr 1/3 vallhumli, skógarlaufi og smára er hún sauð í nýju,
ósöltu smjöri, soðið svo lengi, þar til grösin fljóta ofaná sem hismi.
Smyrslin drógu úr verkjum og sárindum af brunanum, og fljótt fóru
sárin að gróa.
Goðasteinn
69