Goðasteinn - 01.06.1983, Qupperneq 13

Handrit Nikulásar í Galtarholti er mun betra afrit en
verður þó héðan af aldrei notað við textaútgáfu.
Séra Jón lét þess ógetið að helmingur af verki hans,
rit Kláusar Eyjólfssonar í Hólmum og Reisubók séra
Ólafs Egilssonar, var skrifað eftir handriti Sigurðar
Magnússonar landslcrifara í Holtum í Hornafirði árið
1779. Svo vel vill til að í Landsbókasafninu er að finna
annað afrit Sigurðar af þessum riturn frá 1797 og er með
viss frávik textans frá 1779.
Sigurður í Holtum er með minnisgreinar um Landa-
kirkju, sem séra Jón Austmann færir aftur fyrir Tyrkja-
ránssögu Björns á Slcarðsá og eykur efni. Séra Jón lætur
þess ógetið að Tyrkjaránssaga Björns frá 1644 er í fjórða
sinn afrituð í Skálakoti 1824, og aftan af titilblaði fellir
hann niður ritningargreinarnar Lúkas 13, vers 1—5, sem
eiga að sanna að fórnarlömb Máranna voru ekki verri
menn eða syndugri en aðrir íslendingar. Skemmtilegt er
til þess að vita að þssir tveir eljuskrifarar, Sigurður í
Holtum og Sighvatur í Skálakoti, skuli eiga eina bók
saman.
Handritið er 16x9,5 sm að stærð. í handriti Sigurðar í
Holtum eru 36 blöð, í handriti Sighvats eru 44 blöð.
Aftan við Reisubók séra Ólafs er skráð draumvitrun ung-
mennisins Jóns Þorgilssonar á Reynifelli 17. janúar 1769
og Historía um merkilegan barnsburð á Ítalíu 1568.
Tyrkjaránshandritið var laust upp úr bandi, og bók-
bandsefnið lá laust innan í sauðskinnskápu. Að gamalli
venju hafði bókbindarinn notað skrifað blaðadót til álím-
ingar í spjöldum. Athugun mín á því leiddi nokkuð óvænt
í ljós. Þarna voru fjórir blaðbútar klipptir niður úr
sálnaregistri Kirkjubæjarklausturs á Síðu árið 1755.
Heilli bók hafði smátt og smátt verið fórnað til bókbands.
Greinilegt var að bókbandsefnið var frá Skálakoti því
nöfn Skálakotshjóna, Sighvats og Kristínar Guðnadóttur,
komu í ljós, er losaralegar límingar blaða voru aðskild-
ar. Þar stóð einnig krotað tvívegis svo sem út í bláinn
Goðasteinn
11