Goðasteinn - 01.06.1983, Qupperneq 89

Jón R. Hjálmarsson:
Brot úr sögu
Borgundarhólms
Frá fornu fari hefur leið íslendinga út í heiminn oftast
legið um Kaupmannahöfn og er svo að nokkru leyti enn,
þótt margt hafi breyst og borgin við Sundið gegni ekki
lengur sama hlutverki í þessu tilliti sem áður var.
Danmörk er því það land sem íslendingar heimsækja
oftast úti í veröldinni og þekkja betur en nokkurt annað
að gamla Fróni undanskildu. En Danmörk leynir á sér,
þótt ekki sé landið mjög stórt, og býður upp á meiri fjöl-
breytni í landslagi og staðháttum en ýmsa kann að gruna
í fljótu bragði. Þetta hafa þeir reynt sem víða hafa ferð
ast um landið eða dvalist þar um lengri tíma. Og einn
er sá afkimi þessa ríkis sem leið landans liggur sjaldan
til. Það er eyjan fagra í Eystrasalti, Borgundarhólmur,
er liggur í tæplega 40 kílómetra fjarlægð austur af Skán-
arströnd í Svíþjóð.
Fyrir ekki löngu höguðu atvikin því svo til að ég þurfti
að sitja ráðstefnu á Borgundarhólmi. Oft hafði ég áður
farið, svo sem margir aðrir, til Danmerkur og taldi mig
þekkja það land mætavel. En þegar mér var tilkynnt um
þessa fyrirhuguðu ferð uppgötvaði ég mér til nokkurrar
furðu að Borgundarhólmur hafði orðið útundan í landa-
fræðiþekkingu minni og að um þessa fjarlægu eyju vissi
ég næsta lítið. Reyndi ég að bæta úr þessu með bóklestri,
en það náði skammt. Því var það með mikilli eftirvænt-
ingu sem ég lagði upp í ferðina til Borgundarhólms sem
Goðasíeinn
37