Goðasteinn - 01.06.1983, Qupperneq 104

þótti. Sem dæmi má nefna að hann bjargaði eitt sinn
öxulbrotinni bifreið úr Markarfljóti. Borgun vildi hann
ekki þiggja en fékk að hirða öxulinn. Sá öxull varð hon-
um meðal annars efniviður í tvær axir og hamar auk
hjöruliðarins sem áður gat.
Við smíði slíkra tækja, svosem eggvopna, beitti hann
þeirri kunnáttu og málmfræðiþekkingu að mér er spurn
hvaðan honum kemur hún: til að eggin nái réttri herslu
má ekki bregða henni í vatn, það verður að velja dag
þegar rétt viðrar og stilla egginni á móti golunni, láta
hana herðast í vindinum.
Ekki fer á milli mála að margt misjafnt efnið hefur
farið um hendurnar á Sigurði. Hvort roði þess í eldi,
söngur þess við högg, þungi þess í hendi, þetta allt saman
eða eitthvað annað hefur gefið Sigurði þær upplýsingar
sem þurfti, verða aðrir að svara en ég. Víst er um það
að hann las leyndardóma hins harða efnis eins og opna
bók, hvaðan sem honum kom svo vitneskjan til þess.
Ugglaust hefði Sigurður getað alla tíð verið smiður að
atvinnu eins og kunnátta hans og leikni var framúrskar-
andi. En hann var bóndi öðru fremur. Verksvit sitt
notaði hann fyrst og fremst til að hann „gæti léttar lífs-
ins starfa lokið og til meiri þarfa" svo ég vitni aftur til
Stefáns G. Tæki þau, sem hann upphugsaði og smíðaði.
bera vitni hagnýtu sjónarmiði umfram allt: Til að rista
torf smíðar hann kekkjahnífinn, til að safna saman heyi
undan hestasláttuvél smíðar hann rakstrarkonuna, dálitla
rófusáningarvél smíðar hann til að látta börnunum á
bænum bogrið — og svona má lengi telja. Flest af þeim
gripum hans er nú glatað þó að sumt hafi náð útbreiðslu,
fyrir rakstrarkonuna fékk hann reyndar viðurkenningu
búnaðarsamtakanna.
Á 6. og fram á 7. áratug aldarinnar hefur Sigurður
heimild til að smíða ræsi og brýr innan vissra stærðar-
marka. Brýr þær sem hann reisti á Suðurlandi á þessum
tíma eru á annað hundrað talsins. Ingjaldur, sonur hans,
102
Goðasteinn