Goðasteinn - 01.06.1986, Side 27

alla torfristu niður í Sandamýri og var komin á þetta hefð. Venju-
lega voru lömbin setin heima í 4—5 daga og ærnar þá setnar á dag-
inn úti í Punti fyrir vestan Seljalandssel. Oft kom fyrir að lömb
leituðu fram úr Seijalandsheiði í heimahaga og þá saman við kvíféð.
Þá voru þau reidd út í hólma á Markarfljótsaurum og bundið fyrir
augun á þeim í flutningi. Það vildi illa duga. Venja var að Sand-
hólmabændur smöluðu alltaf með Seljalandsmönnum í fyrsta
safni.
Aðstæður til búskapar í Sandatorfu gerbreyttust um 1930 þegar
náðist í áveituvatn úr Markarfljóti og Seljalandsá í samstarfi við
bændur í Seljalandsseli, á Fitjarmýri og í Nýjabæ. Flóðgátt var
tekin á Seljalandsgarðinn með ærinni fyrirhöfn og kostnaði. Efni
til hennar, sement og timbur, þurfti að sækja á hestvögnum út í
Fljótshlíð. Grjót í íteppur var sótt upp í Kverk á Seljalandi. Flóð-
garðar fyrir uppistöður voru hlaðnir á víð og dreif um slægjulönd.
Vatni var hleypt á landið um 20. maí. Grasfall og grasvöxtur
breyttust til stórra bóta við áveituna á skömmum tíma. Af leiddi
aukinn bústofn, bættar afurðir, bættan efnahag.
Húsakynni á Helgusöndum voru bágborin árið 1920. Á bað-
stofunni var lélegt þakjárn, á frambænum aðeins raftur og torf og
hripaði vatnð þar niður í rigningum. Kom fyrir að lón safnaðist
fyrir frammi í bæjardyrum af þaklekanum og varð þá að standa í
austri til að koma því út. Eldhús var fornfálegt og með kekkjahlóð-
um og hlóðasteinar lagðir ofan á þær sitt hvorum megin við eldhús-
ið. Nóg starf beið nýja bóndans við að færa bæjarhúsin í betra horf.
Minning
Ég man það eins og það hefði skeð í gær. Fagran haustdag 1931
reið ég í réttirnar með fleira fólki. Það var fyrsta réttarferðin mín.
Mamma og Ólöf voru að taka upp kartöflur í haustblíðu niðri í
Þrasa framan í bæjarhólnum þegar við riðum fram úr Túnskákum.
Ég sat á honum Rauð hennar Ólafar, dökkrauðum kostagrip, og
þóttist maður með mönnum. Leiðin lá út Ósbakka eftir gömlum
reiðgötum. Við riðum yfir Rimhúsaál á vaðinu austan við Kota-
Goðasteinn
25