Goðasteinn - 01.06.1986, Qupperneq 42

Þórður Tómasson:
Sigríður í Drangshlíð
Sigríður Árnadóttir í Drangshlíð undir Eyjafjöllum er mér hug-
stæður fulltrúi þeirra trúu þjóna sem skörtuðu svo víða í sveitum
fram á þessa öld. Ég kynntist henni fyrst á efri árum, útslitinni en
ánægðri og vel haldinni hjá heiðursfólkinu í vesturbænum i
Drangshlíð. Við sóttum bæði yndi í sömu uppsprettur, ljóð og lög.
Sigríður var fædd 1867 í Holti í Mýrdal, dóttir Árna Oddssonar
af svonefndri Oddsætt í Skaftafellssýslu og konu hans Helgu dóttur
séra Jóns Sigurðssonar prests í Reynisþingum. Til móður sinnar
hefur Sigríður líklega sótt hæfileika sína á sviði tónlistar. Sigríður
sagði mér að hún hefði sungið vel og kunnað Passíusálmana utan-
bókar. Sigríður ólst upp við góða heimilismenningu en mikla
fátækt. Árið 1886 fór hún vinnkona til Jóns Þorsteinssonar á
Eystri-Sólheimum í Mýrdal og tveimur árum seinna flutti hún að
Drangshlíð með Þorsteini syni Jóns og konu hans Guðrúnu Jóns-
dóttur. Fleiri vistaskipti hafði hún ekki í lífinu.
Ég hitti Sigríði aldrei svo að talið bærist ekki á einhvern veg að
söng. Hún kunni býsnin öll af lögum, eldri og yngri. Hún hafði alist
upp við Grallarasöng í foreldrahúsum og svo lagt hann niður um
langan tíma. í ellinni komst hún lítið af rúminu og söng þá öllum
stundum. Þá byrjaði hún að nýju að syngja gömlu sálmalögin með
þeim hætti sem hún hafði vanist austur í Holti, innileg, trega-
blandin.
Oft ræddi hún við mig um söngfólk. „Hann Jóhann Magnús
Oddsson á Heiði söng afburða vel, en þó tók hann Ólafur á Högna-
velli honum fram. Ég man það svo vel þegar þau giftu sig hún
Steinunn Guðmundsdóttir á Felli og hann Jón Þorsteinsson á Hvoli
árið 1883 og sumir gestirnir voru að búa sig af stað frá Felli. Þá
byrjaði Ólafur að syngja versið „Lofið Guð, ó, lýðir göfgið hann”
undir gamla laginu uppi á boðstofuloftinu og ég segi það satt, það
40
Goðasteinn