Goðasteinn - 01.06.1986, Síða 43

Sigríður Árnadóttir, Drangshlíð.
var fagur söngur. Hann séra Lárus Þorláksson kom þá snöggsinnis
upp í stigann og sagði hrifinn: „Þetta líkar mér”. Séra Lárus var i
senn góður söngmaður og söngvandur”.
Rétt fyrir aldamótin 1900 var fyrst spilað á orgel í Eyvindarhóla-
kirkju en það orgel átti Tómas Helgason læknir sem þá átti heimili
í Eyvindarhólum en þegar hann flutti burtu var aftur farið að
syngja með gamla laginu, orgellaust. Svo kom að því að orgel var
keypt til kirkjunnar. Sigríður braut í blað með hve það hefði breytt
miklu til bóta í kirkjunni og gömul minning kom fram í hugann:
„Ég man það var verið að baða féð niður við Drang þegar leið að
þvi að orgelið kæmi í kirkjuna. Piltarnir voru kátir og sungu við
raust við verkið. Þorsteini á Hrútafelli varð þá að orði: „Það held
ég að þið syngið þegar nýja orgelið kemur fyrst þið getið verið að
syngja yfir þessu bölvuðum gormi”.
Kirkjan var vel sótt á þessum árum og utansóknarfólk var oft við
messu. Ein messa var Sigríði sérstaklega hugstæð: „Alltaf man ég
hvað einu sinni var vel sungið í Hólakirkju. Sigríður Guðnadóttir
í Skarðshlíð, Þóra Torfadóttir i Varmahlíð og frú Valgerður Gísla-
dóttir á Bergþórshvoli lögðu saman í söngnum og sungu svo listavel.
Ég man sérstaklega eftir því hvað ég hreifst þegar þær sungu lagið
„Guðs föður gæsku kraftur”, ég bý að því enn. Hún þykir syngja
vel hún María Markan en ég er efins í að hún syngi nokkuð betur
en hún Sigríður í Skarðshlíð þegar hún stóð upp á sitt besta.”
Goðasteinn
41