Mímir - 01.04.1962, Blaðsíða 13

Svavar Sigmundsson
Finnbogi GuSrnundsson
framan af. Þó liefiYi mátt vænta stofnunar nemendafélagsins fyrr, enda munu
slík félög hafa veriö stofnuð fyrr í öðrum deildum.
I fundargerð stofnfundarins í desember 1946 kemur skýrt í ljós, hvaða málefni Hagsmunamál
það voru, sent deildarmönnum lágu þyngst á hjarta. I tillögu, sem samþykkt
var á þessum fundi og stjórninni var falið að flytja þáverandi forseta lieimspeki-
deildarinnar, eru kennarar í íslenzkum fræðum beðnir um: „1) að láta hið
bráðasta fjölrita fyrirlestra sína í bókmenntasögu og Islandssögu; 2) að alhuga,
iivort ekki sé ráð að haga svo prófum, að nemendur geti lokið sér af smám
saman, þar eð erfitt er að einbeita sér, ef allar greinar eru hafðar undir í einu ;
3) að haga svo kennslu, að hún fari dag hvern öll frarn fyrir hádegi eða eftir“.
Aðstaða nemenda í íslenzkum fræðum hefur að mörgu leyti batnað til muna á
þeim tíma, sem liðinn er, síðan þessi bænaskrá eða áskorun var borin fram, en
þó hafa hagræðistillögur þessar ekki gengið fram enn. Af hálfu Mímis og félaga
lians hafa þessi mál verið vakin öðru hvoru, en jafnan hefur eitlhvað staðið
fyrir.
Árið 1956 var því bætt inn í lög félagsins á aðalfundi, að það skyldi annast út-
gáfustarfsemi. Að baki þessa atriðis var tvíþætt hugsun: freista skyldi að gefa
út fyrirlestra kennara um þau efni, þar sem bókaskortur er tilfinnanlegastur,
til þess að komast lijá ófrjórri erfiðisvinnu við uppskriftir; í öðru lagi að
koma út einhverju af prófritgerðum nemenda þeim til gagns og samanburðar,
sem ólokið eiga slíkum viðfangsefnum í námi, og öðrum til fróðleiks og skemmt-
unar, enda er oi't fjallað um athvglisverð efni í slíkum ritgerðum. Framkvæmd
þessara fyrirætlana varð minni en ætlað var. Leitað var til yfirvalda liáskólans
5