Mímir - 01.04.1962, Qupperneq 33

A&alsteinn Daví8sson:
UM SÉRLESTRARSTOFU
Það er sennilega óþarfi að lýsa húsaskipun
Háskólabókasafns fyrir nokkrum stúdent.
Allir vita, að' lesstofan, sem svo er kölluð, er
jafnframt inngangur lil bókavarðar. Hitt vita
ef til vi 11 færri, að á Háskólabókasafni eru
um fiO þúsund eintök bóka (um þriðjungur
á við Landsbókasafnið) og eru þessar bækur
sérstaklega miðaðar við þarfir stúdenta.
Það hefur aldrei verið áblaupaverk að
koma upp bókasafni, en bókasafn er engu að
síður lieili allra báskóla, þar sem húmanistísk
fræði eru stunduð, alveg eins og tilrauna-
stofur eru lieili raunvísinda svokallaðra. Því
er eðlilegt, að húmanistískum dcildum sé
bókasafnið bugstætt.
Á lesstofu Háskólabókasafns eru 32 óþægi-
leg sæti við 4 ólieppileg borð með vondri
lýsingu. Inn af lesstofunni er afluktur klefi,
sem geymir nú 6 læknanema, en klefinn var
upphaflega, segir sagan, ætlaður próflestrar-
mönnum. 1 klefanum eru engar veggbóka-
hillur, en skárri borð en í sjálfri lesstofunni,
en það segir engan veginn, að borðiu í klef-
anum séu góð.
Við bókasafnið er einn bókavörður. Hefur
hann það starf að annast útlán, skrásetja
safnið, panta bækur og halda uppi bókaskipt-
um við önnur bókasöfn, sem oft hafa sent
Háskóla Islands bækur að gjöf, svo að þús-
undum króna skiptir í verðmætum. Sér það
liver maður, að það er algerlega ofvaxið ein-
um manni að sjá um þetta allt saman, jafn-
vel þótt bann hafi inargra manna starfsþrek
og minni á við hundraðþúsund seðla spjald-
skrá. Getur ástand bókasafnsins og aðstaða
ekki kallazt samboðin virðingu Háskólans.
Stúdentarnir í Islenzkudeild eru öðrum
báðari bókasafninu, bandbækur þær skipta
þúsundum, sem þeir þyrftu að geta gengið að
til að tína úr fróðleik þann, sem ætlazt er til,
að þeir komist yfir á einbvern bátt. Það er
ekki nóg með, að stúdentar í áminnztri deild
þurfi svona margar bækur, heldur eru þar
að auki uppseldar nauðsynlegustu bækurnar
og fást ekki nema bjá fornsölum og })á á
okurverði.
Lestur á bókum safnsins eiga stúdentar að
stunda í fyrrgreindri lesstofu við óheppileg-
ustu skilyrði. Þó myndu þeir ekki kvarta, ef
ekki vildi svo til, að safnið er alltaf fullsetið
af öðrum stúdentum úr deildum, þar sem
stúdentar eiga sjálfir þær bækur, scm þeir
þurfa að nota.
Núverandi ástapd í lestraraðstöðu stúdenta
í Islenzkudeild er til skammar og skaða. Það
vita allir, að þeir liafa engar fullnægjandi og
tæmandi kennslubækur og ntunu ablrei fá.
Þeir þurfa að lesa sér til í liundruðum bóka,
slá upp á einlægum tilvitnunum og lesa smá-
greinar úr hinum og þessum bókum og tíma-
ritum, sem bvergi finnast nema á söfnum.
Og svo fá þeir ekki sæti á safninu, því að á
borðunum eru haugar af Gray’s Anatomy,
Obligationsretten, Psykologi og fleiri álíka
auðfáanlegum bókum.
(Framhald á bla8sí8u 28)
25