Mímir - 01.04.1962, Qupperneq 37

I
Það kann að þykja í fullmikið ráðizt af mér
að taka hcr til máls um Strompleik Halldórs
Kiljans Laxness eftir þá rækilegu krufningu,
sem leikritið Iilaut í liöndum kennara okkar
á síðast liðnu hausti og öllum mun í fersku
minni. En eg bendi þá á þau orð lians, að við
livern lestur leiksins liefðu honum birzt nýjar
hliðar þessa margbrotna verks. Mundi það
ekki vera öðrum hvatning að lesá aftur og
reyna að skilja betur?
Nú er það svo um skáldverk, sem er jafn-
hlaðið symbólik og Strompleikurinn, að tákn
þess eru gjarnan ráðin á ýmsa vegu, svo að
nokkrum stoðum sé J)ó skotið undir liverja
lausn. Tilgangur skáldsins og skilningur les-
anda fara |)annig einatt á mis, og við því er
auðvitað ekkert að segja, ef skilningur les-
andans fullnægir skilningsþörf hans. Þangað
til skáldið stígur sjálft frain og ber vitni, er
engin lausn einhlít. Þetta er rétt að undir-
strika þegar, svo að enginn taki þessi orð
hátíðlegar en efni standa til.
Ölajur Pálmason:
Heimsljós
°g
strompur
Kaffiborðsþankar á kvöldvöku Mímis
2. marz 1962
Ekkert í Strompleik Kiljans hefur valdið
mönnum jafnmiklum heilabrotum og niður-
lag leiksins, hlutverk hins fjærkomna gests,
fulltrúa andans frá Japan. Ég las leikritið
öðru sinni fyrir um það hil mánuði, og |)á
spruttu af þessu atriði J)ær hugleiðingar, sem
hér fara á eftir. Þegar hinn ókunni gestur
hefur hirzt á sviðinu, segir svo í lokaþætti:
SAUNGI’RÓFESSORLNN (stígur jram og lieils■
ar kurteislega) :
Með leyfi, hvern höfum við þann heiður að
hjóða velkoininn?
IIINN ÓKUNNI GESTUR:
Eg er fulltrúi fyrir Bræðralag Andans í
Japan.
SAUNGPRÓEESSORINN:
Óvænt æra! Mætti ég kynna yður fyrir kon-
unni minni. Kata, þetta er biskupinn af Japan.
Við hjónin erum óperufólk. (Aðrir gestir koma
og heilsa julltrúa Andans).
ÚTFLYTJANDINN:
Ja svo þeir hafa líka heilagan anda í Japan
cinsog við hérna! Það vissi ég ekki fyr.
29