Skógræktarritið - 15.05.2002, Blaðsíða 32

Grein var klippt af stofni reynivið-
ar og stungið djúpt niður f holu,
sem gerð var í jarðveginn með
teini. Greinin festi rætur og upp
óx margstofnatré.
Grisjun reyniviðar í görðum er
oftast sorglega ábótavant.
Kucera og Næss (l.c.) telja æski-
legt, að græn króna sé á helm-
ingi bollengdar.
Ef ætlunin er að nýta viðinn til
einhvers konar smíða, er nauð-
synlegt að saga greinar af boln-
um smátt og smátt neðan frá og
gera það meðan greinarnar eru
grannar, 1-2 cm (Kucera og Næss
l.c.).
Sjúkdðmar og skordýr. Stutt og
greinargott yfirlit um þetta er í
bók Guðmundar Halldórssonar
og Halldórs Sverrissonar (1997).
(tarlegri lýsingu en íþessari bók
á reyniátu hefir Halldór Sverris-
son (1982) skrifað og er hér vísað
á hana, ef einhverjir lesendur
vilja kynna sér þennan mesta
skaðvald á reyniviði nánar.
Hér skal þó sögð ein reynslu-
saga af reyniátu á Austurlandi:
Reyniviður, sem gróðursettur
var í görðum f Neskaupstað og
fenginn úr gróðrarstöðinni á
Hallormsstað, varð oft mjög
skammlífur og var dánarorsökin
reyniáta. Hann var nær allur ætt-
aður af Upphéraði og frá Skafta-
felli. Á bænum Skuggahlíð í
Norðfirði, sem er í hlíðinni
skammt innan við fjarðarbotninn,
er mikill reyniviður í garðinum,
gróðursettur um 1920 og sóttur í
kjarrlendi skammt ofan við bæ-
inn. Reyniáta hefir því ekki
grandað honum enn. Þetta
bendirtil þess, að hann hafi í sér
viðnám gegn reyniátunni.
Eins má geta þess, að á Hofi í
Álftafirði eystra er í kirkjugarðin-
um reyniviður, sem var gróður-
settur 1906 og sóttur sem allstórt
tré inn í Hofsskóg, sem er inni í
Hofsdal.
Hinir frægu reyniviðir á Skriðu í
Hörgárdal, sem síðar verður sagt
Mynd 26. Ungt reynitré í haustlitum á Hallormsstað. Mynd: S.Bl. 26-09-99.
frá, eru orðnir meira en 170 ára
gamlir, og lifa enn, þótt ellin sé
farin að marka þá mikið.
Beitarplanta. Hross og sauðfé
sækjast mjög eftir laufi reynivið-
arins og yngstu sprotum. Bæði
þessi dýr sækja líka í að naga
börk af reyniviðarbolum, og hafa
þannig orðið margri reyniviðar-
hríslunni í görðum að bráð. Um
hvort tveggja er örugg vitneskja
vfða af landinu. Höfundi eru
kunn ótai dæmi af Austurlandi,
sem tilgreina, að „garðarollurnar"
svonefndu byrjuðu ætíð á reyni-
viðnum, þegar þær höfðu brotist
inn í garðinn.
f þessu kann að liggja skýring á
því, að í seinni tfð ber miklu
meira á ungum reyniviðarplönt-
um í skóglendum en áður. í klett-
um, skriðum og hraunum var
30
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2002