Fróðskaparrit - 01.01.1982, Blaðsíða 53

»Beaucoup de bruit pour une aumelette«
61
stundum mátti verða keypt dýrari enn fyri tann prís, sum
aðaltollkamarið hevði sett7. Eisini hevði kornið, ið keypt varð,
ofta verið vánaligt og varð aðaltollkamarinum til stóra mis-
nøgd aftursent av skoðanarmonnunum í Tórshavn. Ein varhugi
av, at hóttafall var komið á landbúnaðin í Føroyum, var upp-
aftur meira styrktur — uttan at tað hevur verið ætlan upp-
skotsmanna — av, at fleiri uppskot landbúnaðinum til um-
bótar komu júst í hesum árum8. Tað hóttandi handilshallið og
tann stóri korninnflutningurin saman við varhuganum av
afturgongd í landbúnaðinum, vóru støðið undir ynskjum aðal-
tollkamarsins um at fáa vent rákinum.
Gongd kom á av einum brævi frá Hveding løgmanni til
aðaltollkamarið skrivaðum 13. 9. 1773, har hann gramdi seg
um ullarbiddingina, ið vant alt meir upp á seg: summi ferð-
aðust oyggj úr oyggj at bidda ull9. Hetta varð uppafturtikið
í einum brævi frá løgmanni og sorinskrivara til aðaltollkamarið
5. 11. 177310. Hetta fekk aðaltollkamarið at biðja Bang, settan
amtmann yvir Føroyum11, um at fáa viðmerkingar frá kirkju-
ligum og borgaraligum embætismonnum í Føroyum12.
Samtíðis spurdi aðaltollkamarið W. A. Hansen, fyristøðu-
mann fyri føroyska handlinum í Keypmannahavn, um hansara
áskoðan. W. A. Hansen hevði ábyrgdina av vørukeypinum og
var tí næstur til at kenna vøruveitingarspurningarnar til lítar.
Tá ið neyðugt hevði verið í trongtíðum at keypa korn dýrari
enn ásett, hevði hann við hvørt sjálvur liðið tap13. 1 svari
sínum nevndi W. A. Hansen, at ein høvuðsorsøk til tann stóra
korntørvin var, at landbúnaðurin var lagdur á lán, og hetta
var aftur orsakað av trotinum á arbeiðisfólki, sum var skapt
av »Thorshavns skadelige udvidelse«14.
Gjøgnum árini 1774 og 1775 komu til setta amtmannin,
Bang, ellivu ummæli og tvey tingsvitni úr Føroyum. Níggju
teirra vóru frá prestastættini (prósti, øllum seks prestunum og
hjálparprestunum í Eysturoy og Suðuroy). Harumframt kom
eitt ummæli frá Vága sýslumanni og eitt felagsummæli frá
løgmanni, fúta og skrivara.
Hóast ta sannroynd, at teir sjálvir, sum ráddu yvir stórum