Fróðskaparrit - 01.01.1982, Side 61

69
»Beaucoup de bruit pour une aumelette«
18. Sum viðm. 9. Dagf. 8.8.1774.
19. Sum viðm. 9. Dagf. 13.3.1776.
20. Rentukamarið 373.43. Dagf. 27.7.1776. Um sendingina til Danske
Kancelli, sí sama stað 15.2.1777.
21. Sum viðm. 1.
22. Jón Eiríksson etatsráð var deputeraður í aðaltollkamarinum 14.1.1773
—31.12.1776, síðan deputeraður í rentukamarinum, har hann stóð fyri
føroyskum málum. Greinargerðir Peder Aagaards og Henrik Stampes
eru til skjals sama stað sum Luxdorphs, sí viðm. 1.
23. Sum viðm. 9. Dagf. 12.4. 1777.
24. Danske Kancelli. Jysk-fynske justits- og politidepartement (5.(3.) de-
partement. Registrantsmál. 1846/632b.
25. Undir løgmansembætið lá eitt tað størsta festið, og ikki var sjáldsamt,
at embætismenn keyptu jørð inn undir seg.
26. Sí t. d. J. Chr. Svabo, nevnda verk, bls. 218 og 346.
27. Tað var mest nýtta próvgrund fyri avtøku av 8. gr. Sí viðm. 24.
28. 1 royndum vórðu Føroyar stýrdar av aðaltollkamari/rentukamari, í
fyrra lagi gjøgnum landfútan, í øðrum lagi gjøgnum handilsforvaltaran.
Ávirkanin hjá danska kansellinum var lítil og eingin. Best verða lut-
føllini lýst av nøgdini av skjølum frá fyrisitingini, sum eru varðveitt
í ríkisskjalasavninum.
29. Tær royndir at leggja inn traðir, sum seinni vórðu gjørdar, høvdu ikki
beint samband við lyftið í fyriskipanini.
30. Sí Peter Korsgaard: Fyriskipanin frá 3.5.1723 um handil í Føroyum og
kærurnar um hana. (Fróðskaparrit 27. bók, bls. 113—129).
31. Tað, ið hevur nakað upp á seg í hesum høpi er jú mátturin til at vinna
frama í áliti hansara, ikki dygdin.
32. Sí Jakob Jakobsen: Poul Nolsøe. (Historisk Tidsskrift, VI, 3. bls.
569—572).
Nøkur av brøvunum, ið nýtt eru, eru prentað í »Tillæg til Forslag og
Betænkninger afgivne af Den færøske Landbokommission* (1911), men av
tí at har eru nøkur frávik frá frumritunum, verður víst beinleiðis til teirra.
SUMMARY
By a decree of 21.5.1777 poor people in the Faroe Islands were forbidden
to marry, unless they had a certain amount of land, or both partners had
served four years with farmers on crown land. This provision is, by its
nature, almost unique in Danish legislation, and was justifiably felt by the
Faroese to be very oppressive.
Behind the introduction of this provision lay the suspicion that the cul-
tivation of corn in the Faroes was on the decrease, in that constantly