Freyja - 01.06.1901, Blaðsíða 21

FBETJA
101
„Stanzaðu!" orgaði hann.
,,0g hvað vilt þö mér?“ spurði Róbert.
„Ilvað vil égþér? Þú skalt svei mér fá að vita hvað ég vil þér ef
þú sleppirekki stölkunni," grenjaði Elroy.
„Fi>rðu þér clálítið hægra, góðurinn minn. Hólstu kannske að 6g,
sem þckki þig svo vel frá gamalli tíð, léti þig lengi leika hér lausum
hiila án þess :ið líta eftir þör? Reyndar bjóst ög ekki við að þið munduð
lirapa svo mjög að þessu,“ svaraði Rólwrt ofur rólega.
„Ó, hélstu það ekki? Þú sleppir þó dóttur minni við mig, herra
minn,“ sagði sir Lincoln, scm kom að f þessu.
„Þessi stúlka hefur beðið mig ásj&r, og ég ætla mér að veita henni
hana ámeðan ég sjálfur stend uppi,“ svaraði Róbert.
„Þú ert þó ckki hræddur við hann, Elroy?“ s;igði sir Arthur í ieggj-
unar róm, því Elroy þokaði undan.
Þetta stóðst Elroy ekki, hann sótti nú í sig veðrið og stökk á frænda
sinn, sem gaf honurn svo mikið högg fyrir brjóstið að hann féll endi-
langur afturábak.
„Forðaðu þér maður.ég vil feginn vera laus við að meiða þig,“sagði
Róbert þegar baróninn sýndi sig í að ráðast á liann lfka. „En þör er
svo sem velkomið að berja mig eins og þú vilt ef þér er nokkur svölun
í því, svo framarlega sem þú lætur Rósalfu vera,“ bætti hann við liálf
hlœgjandi.
„Láta hana vera? — barnið mitt — dóttur mína vera? Ertu alveg
vitlaus? Ileklurðu að ég láti þig nema barnið mitt á brott rétt fyrir aug-
unum á mér.“
„Bíddu við, sir Arthur. Þegar þú treður á helgustu tliflnningum
dóttur þinnar og vilt þröngva henni í hjónaband, sem yrði henni til
kvalar og eyðileggingar, þá hefur þú ekki framar neitt vald yflr henni.
Þú þarft ekki —.“
I.engra komst Róbert ekki.þvf meðan á þessari ræðu stóð, stóð E1
roy upp og stökk á hann í annað sinn. En honum farnaðist ekki betur
en í fyrra skiftið. Því þó Elroy væri fullt eins stór og frændi hans,
skorti hann vöðva, snarræði og stillingu á við hann.iEnda kastaði Róbert
honum flötum í annað sinn, með því heljar afii að hann lá í hálfgjörðu
roti nokkrar mínútur.
„Iíana, láttu mig nú vera f friði, því ég vil ekki meiða þig. Ég er
hræddur um aðég verði harðhentur á þér í þriðja skiftið,“ sagði Róbert.
Sir Arthur mældi hann með augunum, en þótti hann heldur óá-
rennilegur, svo hann hopaði á hæli og sagði:
„Jæja, farið þið þá bæði! En þið skuluð sjá mig seinna. Ég s-skal
fínna ykkur og þá skuluð þið sjá hver ber hærra hlutl Ég sver við nafn
þess sem skapaði mig að ég skal —.