Freyja - 01.01.1905, Blaðsíða 17

VII. 6.-7-
FREYJA
163.
Honum reyndist öröugt aö gjöra skyldu sína gagnvart henni,
eins og hann þó ásetti sér að gjöra. Heföi hjarta hans virkdega
veriö snortiö at' innilegri velviid tii hennar þegar hann vaföi hana
aö sér til að hugga liana í stað þess aö þvinga sig til þess meöan
hjartanu sveiö undan sviknum vonum, er ekki ómögulegt að honum
heföi tekist aö endurlífga ást hennar. Eöa heföi hún með kvenn-
legri blíöu reynt aö hlynna að inni deyjandi ást hans, gat skeö að
œfi þeirra heföi önnur orðiö. En þegar hún neyddist til aö hrœða
hann til aö giftast sér, dó ást hennar til hans eilífum dauða.
Hún hefði fyrirlitið hann of mikið til þess að vilja giftast hon-
um úr því sem komið var hefði hún sjálf verið verulega mikilhœf
kona. Nú hugsaöi hún um þaö eitt, aö ná sér niSri á honum.
Nellie átti ekki stóra sál. Fátœk, en falleg, fœdd og alin upp und-
ir þeim kringumstæðum, sem hún var, var sannarlega ekki mik-
iis að vœnta.
Enskur málsháttur segir, , ,aö ungir menn sái og eigi aö sá,
villisæði. “ Og of margir halda aö þaö sé sanpleikur, og breyta því
samkvæmt. Herbert Ellvvood iðraði þess alla æfi, og svo hafa
tleiri gjört.
Ellwood ásetti sér að bœta úr broti sínu og verða Nellie góö-
ur maöur, en hún var skapstór og skapbráð, og þar sem ástin
mildaði úr engu, af því hún var ekki tii, stjórnaöi hún því lítið,
enda varð það ásteytingar steinn allra hans góðu áforma, Hann
heföi feginn viljað kenna henni, mennta hana, en hún hélt sig eine
góða fyrir hannnú, og hún hefði verið áður en þau giftust. Hún skildi
ekki hversu miklu örðugra það er fyrir konu að tryggja eiginmann
en fyrir unga, ógifta, fallega, glaðlynda stúlku, að ná ást manna.
En tíminn leið, þar til árangur ástalífs þeirra kom í ijós, og
Imelda litia fæddist. Þetta varð um tíma sameiningar éfui milli
ungu hjónanna, því barnið var í alia staði elskulegt. En eftir því
sem Nellie varð frískari gaf hún sig meira og meira við barninu.
Hún var nú ekki framar hin áhyggjulausa léttlynda stúlka, heldur
kvartsár nöldrunarsöm og heiisulítil kona. Lífið var orðið Ellwood
itgurleg byrði. Eina ánægjan hans var elsta barnið þeirra, það
endurgalt ást hans með því að fagna heimkomu hans og klifra upp
I kjöltu hans. En einnig þetta.semhefði átt að vera sameiningarefni,