Freyja - 01.01.1905, Blaðsíða 28

174-
FREYJA
VII. 6.-7
vinnuleit. Löng og ströng varð sú leit. En loks komst hún þó
að vinnu, scm herbergis þerna á hóteli. Að vísu var kaupið ekki
hátt, en þó betra en ekki.
,,Þó voru raunir hennar enn þá ekki á enda. Það komst bráð-
um á loft að móðir mín væri lifandi manns ekkja, og var hér eins
og oftar skuldinni skelt á hana. Siðferðisskertir menn álitu hana
réttmætt herfang sitt. En hið meðfædda siðferðisþrek hennar og
kjarkur kom henni hér að góðu haldi.svo henni tókst innan skamms
að koma þeim á aðra skoðun. Þó hjálpaði þetta ekki til að byggja
upp heilsu hennar, sem nærri má geta. Og svo kom að hún varð
að leita lœknis hjálpar. Læknirinn gjörði henm lítið gagn, en
sagði að hún yrði að hœtta að vinna og taka sér langa hvíld. En
hvernig átti hún, sem hafði fyrir tveim börnum að sjá að hvíla sig?
Hnn vissi líka að um slíkt var ekki að tala. Svo hún héit áfram
að vinna.
,,Hann—maðurinn hennar hélt áfram að ofsækja hana. Hann
bjó til óþverra sögur um hana og hótaði að stela börnunum henn-
ar. En þrátt fyrir það hélt hún áfram að vinna, og þrátt fyrir það
fór hún einnig að ná sér til heilsunnar. Vitanlega hefði batinn
komiö fyrri hefðu kringumstæðurnar veriö betri. Og oft fannst
henni að hún hefði sjálf tekið af sér lífið, nema fyrir okkur börnin
hennar, aðeins til að losna við ofsóknirnar frá hálfu föður míns,
því allt annað var henni bærilegt.
,,Faðir minn var orðinn leiður á einverunni. Upp aftur og
aftur spurði hann, hvenær hún œtlaði að koma heim. Aldrei ald-
rei svaraði hún ávalt. Svo eftir tveggja ára fjarveru hennar sókti
hann um hjónaskilnað og sparaöi þá ekki sakargiftir margar og
ijótar, því rétturinn verður að vita hvers vegna kona vogar sér að
drýgja þann fáheyrða glœp—að yfirgefa eiginmann sinn.
,,Hvað hún leið meðan á þessu máli stóð verður ekki með orð-
um lýst. Leyndarmál hjónabandsins voru dregin frá henni með
andstyggilegum spurningum, og þegar rétturinn var búinn að leika
sér að tárum hennar og sálarangist, tóku blöðin söguna npp og
tiuttu hana almenningi
,,Eg skildi fátt af þessu í þá daga því ég var þá barn að aldri.
En síðan hefir hún sagt mér allt, og mig undrar að hún skildi lifa