Freyja - 01.01.1905, Page 31

Vaí. 6.-7.
JA
177-
bef>i8 mig að giftast str. Hann vill ekki leggja á mig ijötia sem
geta fagt mig í grötina. Hann vill vernda mig, styrkja rmg þar
sem ég er veik og kenna niér. — 1'aKa nng sem jaímngja smn. “
,,Og þú ætlar aö taka eða hefir kannske tekið þessu boði?“
sagði Imelda og fór um hana hrollur.
Margrét hristi höfuðíð. ,,Nei, góða mín. Hérna hefi ég aö
þessu strandaö. Þar kemur þokan, gegnum hana hefi ég enn ekki
getað séð. O.aö henni létti upp, eða að ég vœri nógu voguð til aö
kanna hana—til aö léggja út í myrkrið, hvað svo sem heimurinn
segði. En hér stend ég enn óráðin. Og Wilbur skilur og bíður
þolinmóðlega. Eg veit að hann er áreiðanlegur—en þó skortir
mig hugrekki. “
,,Ó, er það þessi elskuhugi þinn, sem eitrað hefir sálu þína
með þessum viðbjóðslegu kenningum. O, Margrét! Farðu var-
lega. Eg vildi ekki þurfa að telja þig á meðal hinna föllnu. “
Margrét leit á Imejdu og um leið kom henni nýtt ráö í hug.
,,Ég skal ekki segja meira,en ég vildi að þá lærðir að þekkja hann,
vininn minn. Viltu mæta mér hérna kl. 2, næsta sunnudag, ég
skal taka þig með mér til að hlusta á fyrirlestra sem haldnir verða
viðvikjaadi þessum og ýmsum öörum frjálslyndum skoðunum, og
á eftir verða fríar umrœður, svo hver sem vill getur mœlt með eða
mót. Uintals efniö veröur: Nútíðar endbœtur. Viltu koma?
Imelda þagði um stund. Svipur hennar lýsti efablendni. Hún
horfði á vinstúlku sína, og sannfœrðist við það, um að sér vœri
óhreit aö fara, og sagði því:
,,Já, ég skal koma!
VI. KAPITULI.
Þegar kl. var á mínútunni 2, kom Imelda þangað sem þær
mœldu sér mótið og var Margrét fyrir. ,,Mér þykir vœntum að
þú kemur nógu snemma, ég var hálf hrædd um að þú sœir þig um
hönd, eöa eitthvað kæmi fyrir til aö hindra þig, “ sagði Margrét, og
heilsaði vinstúlku sinni hlýlega.
,,Ég er ekki vön að svíkja loforð mín, og það hélt ég að þú