Freyja - 01.01.1905, Blaðsíða 18

FREYJA.
164".
VII. 6. -7,
var5 'g,ð nýju siindrungar og jögunarefui Herbert þreyítist á
heimiii síriu og eyddi kvöldum sínum og öörum frístundum annar-
stáðar, matgar bg þreyta.ndi urðu því einyernstundir Nellie og oít
vætti húri koddá sirin í tárum. Hún kenndi Herbert um óhamingju
sína, þar sem-hann—vesalingurinn,,gjöröi allt sem.hajn gat til áö
bæta hag henntar. Enda þó þetta allt kæmi að litlum notum.
•Þeim leið bátSum illa, án þess að vita af hverju það var, svo
þau reyndu, eins og margir aðrirí líkum kringumstæðum, að gjöra
það bezta úr því, sem ékkert bezt átti til. Hvorugu datt í hug að
skilja-^-ekki einusinni þegar þau af langri. og raunalegri reynzlu
vissu, að rneð ■þeim var ekkert sameiginlegt, nema óánægjan, sem
þó var eina ráðið til að bœta hag þefrra beggja. Þau bjuggu sarn-
an óg hrúguðú niður heilum hóp af heilsulaus.um aumingjum, sem
ekki voru sýnilega til annars fæddir, en að líða og devja og með
því a-uka harmkvæli móðurinnar, enda þó að hún þrýsti þeim einu
á fætur öðru upp að hjarta sínu í óstjórn ástar. sinnar og. ótta- fyfir
að missa þau. Enda missti hún fimm af átta börnum.sínum á unga
aldri og ekkert þeirra var heilsuhraust nema lmelda ein—elsta
barnið þeirra. Andvökunœtur vesalings ofþreyttu móðirinnar voru
ótaldar óg oft lá henni við að bölva föður aumingja heilsúláusu
barnanna sinna fyrir að orsaka tilveru þeirra og allt bölið sém því
fylgdi. Bárnamtssi, fátœkt og vanheilsu leið hún allt í senn fyrir
mann; sem hún ekki éinúsinni elskáði,. Var nokkur furða jx'i allt
fœri eins og það fór?
Hefir þú ekki séð nóg, lesari góðurr,til skdjá, að.eins og -þáu
sáðu, þannig varð uppskeran. En mörgum þykir ; mikið. sketnmti-'
legra að sá til slíkrar uppskeru, en að taka á móti henni.
Herbert var eiris góður maöur, eins og almennf gerist og-betri
en margir. En hann var barn þjóðfélagsins,sem 61 hannupp, skap-
aði smekk hans Og setti honum manndóms mælikvarðann. Hann
var það, .sem heimurinri kallar, konu sinni, En lninn vur eirm-
ig ungur, hraustur og ástríðuríkur maður, sem í sambúðinni við
konuna mundi eftir því að hann át'i hana, og breytti samkvæmt
þvf, án tillits til þess hvort hún þoldi þá breytni eða ekki.