Freyja - 01.01.1905, Blaðsíða 39

VII. 6. 7-
FRETrjA
í»5.
til matar, því sulturinn kúgaöi hann
til hlýöni viö háborinn níðing,
« sem grátandi’ á helgum í guðshúsi sat,
en grátstunur bróöur síns vettugi mat
og möglendum hótaöi hýöing.
i
Já, bóndinn ogþjónninn, sem þekktu það bext
hve þrekið var iamað af andlegri pest,
þeir hófu þær hugsjónaleiöir,
sem enda’ekki fyr en við áfanga þann,
hvar allt verður miöað við starfandi mann
er letingjuin lögmálið eyöir.
Og böisýmsmaðurinn þaö verður þá,
sem þjóðirnar tigna og bent verður á,
af honum var hornsteinninn lagður,
þá skilja það flestir, að fátt verður bætt,
og fúasár heimsins ei skorið né grœtt
ef aldrei er sannleikur sagður.
SlG. JÚL. JÓHANNESSON.
KAJ'JJ ÚR BRÉFl
frá Sigurði Júlíusi fóhannessvni.
. . . Góður þykir mér eftirmálinn við sögnua í ,, Freyju,1 ‘ þar
er sannleikurinn sagður blátt áfram.-— Hér er eim staka;
Sá, er aldrei sorga gœtti,
seint og snemma fíflskur hlœr,
horn og klaufir ef hann ætti,
eðli hans það væri nær.