Helgarpósturinn - 04.02.1988, Blaðsíða 16

um. Svoleiðis stígvél vildu bara fáir
Islendingar. Meirihlutinn var fyrir
einfaldleikann. Meirihlutinn gerði
sér líka grein fyrir að í hálku þýðir
lítið að ganga á sléttum leðurbotn-
um. Islendingar eru praktískir. Þeir'
kaupa sér skó til að ganga á í snjó og
slyddu. Það vita íslenskir skóhönn-
uðir. Þeir varast að láta erlend tísku-
áhrif ná tökum á sér. Hanna skó sem
henta íslenskri veðráttu. En snjór-
inn kom ekki þrátt fyrir góðan fóta-
búnað íslendinga. Hann misskildi
dæmið og settist að í öðrum lönd-
um. Löndum þar sem fólk var ekki
svo heppið að hafa íslenska hönnuði
sem boðuðu ákveðna skótísku. Þess
vegna rennblotnaði þetta fólk líka á
fótunum. En íslenskar konur þurftu
ekki að setja spariskóna með
skrautinu í plastpoka tii að hafa
meðferðis á dansleiki. Þær gengu
bara út á sínum finu skóm, gengu út
á götu um miðjan vetur sem há-
sumar væri. Krakkar voru svo
heppnir að „fjallgönguskór" voru í
tísku. Grófgerðir skór með grófum
sólum. Skór sem engum varð kalt í.
Að vísu fannst þeim svolítið heitt að
sitja í þessum skóm inni í húsum en
létu sig hafa það. Allt fyrir tískuna.
í BALLETTPILSI OG
FJALLGÖN GUSKÓM
Tískan hjá unglingunum þótti
svakaleg á köflum. Að minnsta kosti
fannst foreldrunum hún „einum of“.
Ballettpils, þykkar „gammósíur" og
fjallgönguskór. Hvaða samhengi var
nú í þessu? Þetta voru fínni fötin.
Hversdagsfötin samanstóðu af
„snjóþvegnum" gallabuxum og
peysum. Helst úr jogginggallaefni.
Unglingar lögðu allt upp úr þægileg-
um fatnaði. Sem betur fer komust
gallajakkar með gærufóðri í tísku.
Annars hefðu fleiri kvefast en raun
varð á. Þegar snjóþvegnu gallabux-
urnar voru í þvotti kiæddust ungl-
ingarnir annaðhvort einhvers konar
ullarbuxum, sem líktust helst herra-
nærbuxum, eða glansandi íþrótta-
galla. Almennilegar skólabuxur úr
vönduðu ullarefni sáust varla. Ekki
nema hjá þeim unglingum sem áttu
foreldra sem réðu við þá. Og þeir
voru sko ekki margir! Árið 1987 var
líka árið sem foreldrar gengu helst á
undan eða eftir unglingsbörnunum
sínum í bænum. Hver vildi kannast
við að strákurinn með stíflakkaða
hárið væri einkasonurinn? Hár-
greiðslufólkið virtist þeir einu sem
voru sammála unglingunum. Enda
fylgist það grannt með tískunni. Það
er líka hárgreiðslufólkið sem kemur
skilaboðum hártískuhönnuða á
framfæri hér á landi.
ÁRIÐ SEM
STJÖRNURNAR KOMU í
HÖLLINA
Þeir sem ekki voru svo heppnir að
eignast geislaspilara í fyrra keyptu
sér venjulegar hljómplötur. Með
Europe, Madonnu, Terence Trent
DArby, Aha eða öðrum stjörnum.
Sungu með hástöfum. Það minnk-
aði heldur ekki vinsældir söngvar-
anna að íslenskum táningum skyldi
boðið að sjá þá og heyra. Annar eins
viðburður hafði ekki gerst í langan
tíma. Unglingarnir fréttu af þessum
viðburðum löngu áður en þeir áttu
sér stað. Ársins 1987 verður örugg-
lega minnst á mörgum heimilum
sem ársins „þegar Europe kom í
Höllina". í fyrra kom líka myndin
„La Bamba" til íslands. Þá ætlaði allt
um koll að keyra. Unglingar spurðu
foreldra sína hvort þeir myndu
virkilega ekki eftir því þegar Ritchie
Valens fórst í flugslysi: „Það væri
eins og Madonna myndi deyja núna
og við værum búin að gleyma því
eftir 30 ár!“ Nei, slíkt gæti aldrei
gerst, sögðu þau. Og sungu „La
Bamba“.
LÍTIL BÖRN í
VÖNDUÐUM FÖTUM
Litlu börnin voru líka látin fylgja
tískunni. Hönnuðir barnafata vildu
að vísu láta tísku þeirra fylgja tísku
hinna fullorðnu. Hönnuðu kjóla
sem voru úr vönduðum efnum.
Hönnuðu ullarbuxur. Hönnuðu
vandaðar peysur. Kápur og úlpur.
Allt var vandað. Mikil áhersla lögð á
saumaskapinn. Fólk úti í heimi
gleypti við þessu. Líka nokkrir ís-
lendingar. En ekki margir. Við vor-
um nefnilega alltaf að hugsa um
veðráttuna. Snjóinn og bleytuna.
Við hugsuðum um útifötin sem yrði
að vera hægt að „henda í vél“. Við
hugsuðum með hryllingi til þess að
þurfa að setja öll barnaföt í hreins-
un. Og keyptum þess vegna ekki
dýr og vönduð barnaföt nema til að
nota í afmælum og á jólunum. En þá
líka spöruðum við ekki. Þess vegna
voru börnin á íslandi mörg hver
klædd eftir nýjustu tísku á Ítalíu þeg-
ar flugeldum var skotið á loft á Is-
landi á gamlárskvöld. Við kvöddum
árið 1987, greidd og klædd sam-
kvæmt tísku þess árs. Daginn eftir
vöknuðum við og við vissum að
bráðum yrðu þessi föt komin úr
tísku. Það var komið nýtt ár. Tísku-
kóngar hafa þegar boðað vortísku
ársins 1988. Þeir eru meira að segja
búnir að ákveða hvernig við eigum
að klæðast næsta haust, næsta vet-
ur. En þangað til eru margir mánuð-
ir og útilokað að reyna svo mikið
sem ímynda sér hverju við klæð-
umst um næstu áramót...
:áéwá
*.'

B-16 HELGARPÓSTURINN