Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 02.01.1886, Qupperneq 49

49
65,7 undirfellinu
8541 Koll —
O 00 Kollgrimr
97, Kollgrímr
110,0 að
117*4 Hængr
118,, vestr
13017 Krossvatn
131,4 varla
36 heim að bœnum
13226 Síðumúla
,3 Síðumúla
133, 1825
134sl sunnan
38 útsuðr
13540 annað
13639 stórkostlega
les undir fellinu.
— Kol —
— J>órðr.
— Kolgrímr.
— frá.
— Klœngr.
— vestar.
— Króksvatn.
— votta.
— niðr til árinnar.
— Gilsbakka.
— Gilsbakka.
— 1843.
— norðan.
— vestr útnorðr.
— aðal.
— stórkostlegar.
Viðaukar og leiðéttingar við rannsóknir i
Borgarfirði 1884,
síóari kaflann,
sjá Árb. Fornleifaf. 1886 hér að framan.
Viðvíkjandi fyrri hluta bls. 14, skal eg hér enn tilfœra nokkr-
ar línur úr handriti afEgils s. nr. 28 í folió í safni Jóns Sigurðs-
sonar1, er ritað hefir síra Jón Erlendsson í Villingaholti, og átt
hefir Brynjólfr biskup. Handritið er skrifað löngu fyrir 1675, er
sést á nokkurum línum á fremsta blaði á handritinu, þar sem Helga
Hákonardóttir gefr dóttur sinni bókina það ár, enn Helgu hafði
gefið Brynjólfr biskup. Handr. er með gamalli (klassiskri) hendi,
ljómandi fallegri, talsvert bundinni, enn er ágæt aflestrar, kapí-
tulaskifti önnur enn á Kaupmh. útg., og yfir höfuð er það auðséð á
þessu handr., að það er sprottið af öðru hdr. enn hún:
„Skallagrimr var jarnsmiðr mikill ok hafþi smiðablastr
miken a vetrurn. Han liet giora smidiu med sionum, eige miok
langt ut fra Borg, þar sem heiter Raudanes. fotte honum skogar
þar ei fiærlæger“.
J>að eru fyrir víst 3 handr., sem hafa hér þá réttu meiningu
með, að Skallagrímr hafi bygt smiðjuna þar sem skógar voru eigi
fjarlægir, nefnil. sjálfsagt; hdrit neðan máls við Kh. útg., enn í texta
hennar er þetta ekki rétt, og svo nr. 34, og þar til þetta hdr.; þar
1) Valdimar Ásmundarson, ritstjóri Fjallk., vísaði mér á þetta
hndr. Hann fann og bréfið frá síra Hirti í safni Steingríms biskups.
7