Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Qupperneq 45

MYND AF LOKA LAUFEYJARSYNI
49
1 Skáldskaparmálum Snorra-Eddu segir svo: „Loki Laufeyjarson
hafði það gert til lævísi að klippa hár allt af Sif, en er Þór varð
þess var, tók hann Loka og mundi lemja hvert bein í honum, áður
hann svarði þess, að hann skal fá af svartálfum, að þeir skulu gera
af gulli Sifju hadd þann, er svo skal vaxa sem annað hár. Eftir það
fór Loki til þeirra dverga, er heita ívaldasynir, og gerðu þeir hadd-
inn og Skíðblaðni og geirinn, er Óðinn átti, er Gungnir heitir. Þá
veðjaði Loki höfði sínu við þann dverg, er Brokkur heitir, hvort
bróðir hans, Eitri, mundi gera jafngóða gripi þrjá sem þessir voru.
En er þeir komu í smiðju, þá lagði Eitri svínsskinn í aflinn og bað
blása Brokk og létta eigi fyrr en hann tæki það úr aflinum, er hann
hafði í lagt, en þegar er hann var genginn úr smiðjunni, en hinn
blés, þá settist fluga ein á hönd honum og kroppaði, en hann blés
sem áður, þar til er smiðurinn tók úr aflinum, og var það göltur,
og var burstin úr gulli. Því næst lagði hann í aflinn gull og bað
hann blása og hætta eigi fyrr blæstrinum, en hann kæmi aftur, gekk
hann á braut. En þá kom flugan og settist á háls honum og kropp-
aði nú hálfu fastar en áður, en hann blés, þar til er smiðurinn tók
úr aflinum gullhring þann, er Draupnir heitir. Þá lagði hann járn
í aflinn og bað hann blása og sagði, að ónýtt mundi verða, ef blást-
urinn félli; þá settist flugan milli augna honum og kroppaði hvarm-
ana, en blóðið féll í augun, svo að hann sá ekki, þá greip hann til
henídinni sem skjótast, meðan belgurinn lagðist niður, og sveipaði af
sér flugunni, og þá kom þar smiðurinn og sagði, að nú lagði nær,
að allt mundi ónýtast, er í aflinum var. Þá tók hann úr aflinum ham-
ar, fékk hann þá alla gripina í hendur bróður sínum Brokk og bað
hann fara með til Ásgarðs og leysa veðjunina. En er þeir Loki báru
fram gripina, þá settust æsirnir á dómstóla... . Það var dómur
þeirra, að hamarinn var beztur af öllum gripunum og mest vörn í
fyrir hrímþursum, og dæmdu þeir, að dvergurinn ætti veðféið. Þá
bauð Loki að leysa höfuð sitt, en dvergurinn sagði,, að þess var engi
von. „Taktu mig þá“, kvað Loki. En er hann vildi taka hann, þá var
hann víðs fjarri. Loki átti skó þá, er hann rann á loft og lög. Þá bað
dvergurinn Þór, að hann skyldi taka hann, en hann gerði svo. Þá vildi
dvergurinn höggva af höfuð hans, en Loki sagði, að hann átti höf-
uðið, en eigi hálsinn. Þá tók dvergurinn þveng og hníf og vildi
stinga raufar á vörum Loka og vill rifa saman munninn, en hníf-
urinn beit ekki. Þá mælti hann, að betri væri þar alur bróður hans,
en jafnskjótt sem hann nefndi hann, þá var þar alurinn, og beit
4