Morgunblaðið - 20.02.2006, Blaðsíða 27

hvarflaði aldrei annað að henni en
að hennar skoðanir og venjur væru
virtar. Venjur sem í nútímaveröld
hraða og græðgi kallast á stundum
kenjar eða að vera sérvitur.
Mýsnar í Skaftafelli áttu hauk í
horni þar sem voru þær systur,
Steina og Áslaug. Þegar heimilis-
fólkið gerði allt til að losna við
óværuna settu þær ostbita á víð og
dreif um húsið og skemmtu sér við
að fylgjast með músunum næra
sig.
Eftir eina af ótal gönguferðum
þeirra eftir hitaveitustokkunum í
Öskjuhlíðinni komu þær heim al-
veg miður sín. Höfðu næstum sest
ofan á músahreiður.
Í sumarfríunum í Svíþjóð hafði
Steinunn ærin starfa við að bjarga
ávöxtum sem hrundu af trjánum og
niður á jörð. Hún raðaði ávöxtun-
um á allar gluggasyllur í húsinu,
beið eftir að þeir þroskuðust í sól-
inni og borðaði þá síðan.
Steinu fannst alltaf meira koma
til kvenna en karla. Hún dáðist að
dugnaði kvennanna í kringum sig
en fussaði yfir vitleysunni sem
karlarnir flæktu sig í.
Hún fór alla tíð sínu fram og var
sjálfri sér samkvæm fram í andlát-
ið. Ákvað sjálf einn daginn að þetta
væri orðið gott og kominn tími til
að kveðja.
Ef til vill fékk hún hugmyndina
úr bók Simone De Beauvoir, A
Very Easy Death. Um tíma leit þó
út fyrir að Steina hefði farið fram
úr sjálfri sér og að þetta væri ekki
ákvörðun á hennar valdi. Henni
fannst dauðinn láta bíða heldur
lengi eftir sér. Það var ekki af því
hún hafði tekið ranga ákvörðun.
Hafði bara steingleymt hvað hún
hljóp mikið sem barn.
Hún lá banaleguna heima hjá sér
á Miklubrautinni í sömu íbúðinni
og hún hafði búið í síðastliðin 60 ár.
Undir það síðasta var hún orðin
það máttfarin að hún var flutt á
spítala. Í hennar huga voru spít-
alar fyrir veikt fólk og þar vildi
hún alls ekki vera. Enda staldraði
hún stutt við, dró síðasta andar-
dráttinn aðeins átta klukkustund-
um síðar.
Steina lifði með reisn og kvaddi
með reisn.
Elsku Steina, megi allar góðar
vættir vaka yfir þér.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Birna Björg Berndsen.
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. FEBRÚAR 2006 27
MINNINGAR
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi
SIGURLIÐI JÓNASSON,
Mýrarvegi 111,
Akureyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Seli, fimmtudaginn
16. febrúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóna Aðalbjörnsdóttir,
Eygló Sigurliðadóttir, Birgir Pálsson,
Una Sigurliðadóttir, Þórir Haraldsson,
Björn Sigurliðason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÞORSTEINN S. SIGVALDASON,
Hraunbrún 34,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 21. febrúar kl. 13.00.
Guðleif K. Jóhannesdóttir,
Viðar, Svavar og Ari Þorsteinssynir,
Hildur Þorsteinsdóttir, Erlendur Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Kæri vinur þú ert
farinn og þín er sárt
saknað. Víst er að það
tjóar ekki að gráta örlögin, en allar
góðu minningarnar um þig lifa
áfram. Minningarnar eru margar
ekki síst frá uppvaxtarárum okkar í
Grafardal. Við vorum átta bræðra-
börnin sem ólumst þar upp og í þeim
hópi var oft gaman.
Á meðal dýrmætra minninga frá
þessum árum eru ógleymanlegu út-
reiðatúrarnir sem þú og Þuríður
systir mín stóðuð fyrir. Þá lá leiðin
oftast upp í Skorradal eða að gömlu
BÖÐVAR I.
ÞORSTEINSSON
✝ Böðvar IngiÞorsteinsson
fæddist í Grafardal
8. september 1936.
Hann lést á sjúkra-
húsi Akraness 2.
febrúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hallgríms-
kirkju í Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd
8. febrúar.
reyniviðarhríslunni í
Kornahlíðinni. Minnis-
stæð er einnig ferð
okkar austur að Hval-
vatni til veiða. Við
héldum að heiman í
góðu veðri þrír saman
þú, Bjarni bróðir þinn
og ég. Þú varst elstur
af okkur og barst
þyngstu byrðarnar.
Röggsamur farar-
stjóri ferðarinnar þar
sem við örkuðum móa
og mýrar austur
Botnsheiði enda gjör-
kunnugur svæðinu. Við Hvalvatn
vorum við í tjaldi í tvær nætur þar
sem á okkur gerði rok og rigningu.
Þó að veiðin sligaði okkur ekki á
heimleiðinni og við værum blautir
inn að beini, þá komum við heim
þreyttir og sælir.
Stutt er síðan ég fékk að njóta
þess að fara með þér aftur um
Botnsheiðina. Þá vorum við að leita
eðalsteina og þær steinvölur vissir
þú hvar var að finna líkt og annað
sem á heiðinni er og bjóst þar að
ferðum þínum um margra áratuga
skeið við smalamennskur og grenja-
leitir.
Það síðasta sem við tókum til
hendinni saman var í haust þegar þú
komst fram í Grafardal og hjálpaðir
mér að setja járn á vesturhlið íbúð-
arhússins, sem þú byggðir fyrir rúm-
um fjörutíu árum. Alltaf var ánægju-
legt að koma til ykkar Ásrúnar að
Þyrli á leið okkar Ólafíu í Grafardal-
inn. Kæri frændi við finnum sárt til
með Ásrúnu þinni og börnum ykkar í
sorg þeirra og söknuði.
Böðvar Jónsson, Grafardal.
Hann Pétur bróðir
minn er dáinn. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu hinn 9.
janúar.
Pétur var búinn að þjást af lang-
varandi höfuðverkjaköstum sem lit-
aði líf hans á allan hátt. Nú er hann
frjáls frá öllum þessum kvölum og ég
vona að hann hafi fundið frið. Aldurs-
PÉTUR G.
PÉTURSSON
✝ Pétur Guðberg-ur Pétursson
fæddist í Reykjavík
27. maí 1944. Hann
lést á heimili sínu 9.
janúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 17.
janúar.
munur okkar bræðra
var aðeins rúmt ár og
við vorum alla tíð leik-
félagar og vinir. Við
vorum þrír bræðurnir.
Ég eignaðist fjóra
syni, Steindór bróðir
eignaðist einn son og
Pétur átti fjögur
stjúpbörn. Síðan eign-
aðist hann sitt eigið
barn – kraftaverk. Það
fæddist í heiminn
fyrsta stúlkubarnið í
þennan stóra karla-
hóp, hún hlaut nafn
móður okkar, Guðrún.
Hún var ljósið í lífi hans og hans
stóra ást, falleg ung kona sem nú hef-
ur misst svo ákaflega mikið, hennar
missir er meiri en nokkur orð fá lýst.
Seinna, þegar börnin voru vaxin úr
grasi, og við orðnir einir, þá urðu
bræðraböndin aftur jafn sterk og þá
áttum við okkar góðu stundir á Þing-
völlum. Þessi staður var móðurlíf
fjölskyldu okkar, þarna áttu þessi
fimm systkini móður minnar sinn
griðarstað og var oft glatt á hjalla. Í
okkar barnæsku ólumst við öll sum-
ur upp á Þingvöllum hjá okkar afa og
ömmu sem voru í æsku okkar gleði.
Afi var ótrúlegur maður, dugnaður-
inn, eljan og trúfestan, allt í senn,
sem gerði okkar æsku sterka og hún
amma mín, Ásrún, var kletturinn í
lífi okkar og hún tók öllum okkar
uppátækjum með ótrúlegu æðru-
leysi. Þingvellir voru okkar ham-
ingjureitur, hlýðnir eða óhlýðnir. Ég
man svo vel, minn kæri bróðir, þegar
við fórum út á bát, brunuðum á vatn-
inu og upplifðum hið algjöra frelsi,
þá varst þú hamingjusamur og ég
veit að þú ert frjáls frá öllum kvölum
lífsins, minn kæri bróðir. Ég sakna
þín,
Einar Ásgeir.
Gylfi er nú farinn
héðan fyrir fullt og
allt án þess að maður
fengi tækifæri til að kveðja hann al-
mennilega. Þó er ekki langt síðan
ég átti við hann gott spjall á
Mokka. Það verður skrítið að fara
þangað og sjá hann ekki þar. Hann
var eiginlega alltaf þar þegar ég
kom við.
Það verður tómlegt þar núna,
sagði einn vinur minn sem er einn
af fastagestunum þegar hann
heyrði af andláti hans. Stelpurnar
sem unnu þarna hljóta að sakna
hans, því eins og ein þeirra sagði
mér: „Hann var vanur að koma allt-
af um 11 á kvöldin og vera hérna
fram að lokun, svona okkur til
stuðnings.“
Ég er búin að vera samferða
Gylfa í rúm þrjátíu ár. Hann átti
alltaf sérstakan stað í hjarta mínu.
Alltaf gaman að hitta hann. Hann
var og er eilífðartöffari, flautaði á
mann með aðra hendi á stýri, keyr-
andi niður Laugaveginn á einhverj-
um amerískum kagga, hérna áður
GYLFI
GÍSLASON
✝ Gylfi Gíslason,teiknari og
myndlistarmaður,
fæddist í Reykjavík
hinn 19. desember
1940. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu hinn 1.
febrúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Neskirkju
15. febrúar.
fyrr og viðrandi við
mann hugmyndir að
myndefni sem hann
svo teiknaði eins og
td. Hallgrímskirkju-
turninn skakkan.
Gylfi var í mínum
augum sjálfstæður,
hugmyndaríkur og
fróður maður.
Síðasta sýningin
hans á Mokka var
mjög skemmtileg.
Góður myndlistar-
maður með gott
hjarta og stóran anda.
Með þessum fáu orðum langar
mig að kveðja Gylfa Gíslason og
votta börnum hans og fjölskyldum
þeirra sem hann talaði svo stoltur
um samúð mína.
Þórgunna Þórarinsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna skila-
frests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, fæddist, hvar og
hvenær hann lést, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningar-
greinar