Vikan - 25.11.1971, Blaðsíða 7

Konu sinni hefur Híróhító verið svo trúr að með eindæmum þykir af
Japa a að vera. Þau eru ennþá ástfanqin eins og nýtrúlofað par.
samning 1901, endurnýjuðu
hann 1911 og nú stóð til að
hann yrði endurnýjaður aftur.
En nú voru Bandaríkjamenn
farnir að hafa áhyggjur af fyr-
irgangi Japana við Kyrrahaf
og vildu láta þá fara lægra.
Þeir sögðu sem svo við Breta:
þið verðið að velja á milli Jap-
ana og okkar. Stjórnin í Tókíó
vonaðist til að heimsókn krón-
prinsins yrði til að hafa ein-
hver áhrif á málin þeim í hag.
Híróhító hitti Lloyd George að
máli, en var langtum of lítill
skörungur til að geta haft nokk-
NýafstaSin heimsókn Híróhítós Japanskeisara
til Vesturlanda hefur vakiS mikla
athygli, ekki síst sökum þess, aS þetta er í
fyrsta sinn í sextán - sumir segja
tuttugu og sex - alda sögu keisaraættarinnar
aS höfuS hennar fer út fyrir landsteinana.
En svo er aS sjá aS þetta merkilega
ferSlag hefSi samt sem áSur mátt dragast
aSeins lengur...
í hallargarðinum heima hjá sér,
ásamt Nagakó drottningu, krón-
prinsessu, dóttur og tengdadóttur.
ur áhrif á gang mála. Bretar
neituðu að endurnýja samning-
inn, og á flotaráðstefnu í Was-
hington varð Japan að sam-
þykkja að floti þeirra mætti
ekki stækka uppfyrir visst
hlutfall, miðað við flota Breta
og Bandaríkjamanna. Afleið-
ingar þessa á alþjóðavettvangi
urðu víðtækar.
Híróhító skemmti sér ágæt-
lega í Englandi, þótt hann kæmi
þar engu til leiðar fyrir land
sitt. Honum varð mikil opin-
berun að kynnast siðum og
háttum Vesturlanda, sem komu
honum að sjálfsögðu á margan
hátt mjög nýstárlega fyrir sjón-
ir. Hann kynntist auðvitað þá-
verandi konungi Breta, Georgi
fimmta, og hans fjölskyldu, en
fremur tregt gekk með sam-
ræður, þar eð Híróhító kunni
lítið í ensku og ensku öðling-
arnir alls ekkert i japönsku.
Hann horfði á æfingu brezka
sjóhersins út af Spithead, heim-
sótti Eton og Englandsbanka,
horfði á Pavlóvu dansa í Svan-
inum deyjandi. Frá Bretlandi
lá leiðin til Hollands, Belgíu,
Frakklands og Ítalíu. í síðast-
nefnda landinu heimsótti hann
Benedikt páfa fimmtánda, skoð-
áði Róm og Pompei. Eftir sex
mánaða fjarveru sigldi flota-
deild hans aftur af stað til Jap-
ans. Við heimkomuna var hon-
um auðvitað fagnað sem slík-
um höfðingja og goðveru bar,
en margir japanskir föðurlands-
vinir vildu alls ekki trúa þeim
ósköpum, að niðji sólgyðjunn-
ar hefði i eigin persónu farið
vestur í lönd á slóðir svívirði-
legra barbara. Samkvæmt goð-
sögninni hafði slíkt ekki skeð
í nærri tuttugu og sex aldir.
Það gat því ekki verið annað
en ríkiserfinginn hefði sent
tvífara i sinn stað!
Afi keisarans, Meiji, var
snillingur. Faðirinn, Taisjó
keisari, var geðveikur. Hann
hafði annan einvald, sem naum-
ast var heldur í fullu andlegu
jafnvægi, Vilhjálm annan
Þýzkalandskeisara, fyrir sína
fyrirmynd, og ræktaði meira
að segja á sér yfirskegg snúið
út á kinnar líkt og hann. Kom
þar að framámenn í ríkinu sáu
þann kost vænstan að gera
endi á stjórnartíð hans, og
þremur mánuðum eftir heim-
komuna frá Evrópu, í nóvem-
ber 1921, var Híróhító lýstur
ríkisstjóri.
1923 gengu þau ríkiserfing-
inn og Nagakó í hjónaband.
Sama ár varð Japan hroða-
lega úti af völdum náttúruham-
fara. Jarðskjálfti felldi heilar
borgir til grunna, og síðan
kviknaði í rústunum. Mest
varð tjónið i Tókíó og ná-
grenni. Nærri hundrað og sex-
tíu þúsund manns fórust.
Þremur árum síðar, eða 1926,
dó Taisjó keisari, og var Híró-
hító þá hafinn í hásætið. En
Framháld á bls. 49.
47. TBL. VIKAN 7