Vikan - 25.11.1971, Blaðsíða 26

RAUNVERULEGIR
STEINALDARMENN
Á 20. ÖLD
Það ótrúlega gerðist nýlega á Filippseyjum: Þar fannst
þjóðflokkur, sem enn er á steinaldarstigi. Hér segir frá
nokkrum siðvenjum þessa dularfulla fólks.
Því hefur verið haldið fram, að steinöld liafi lokið
fyrir þúsundum ára, en svo var þó ekki á eynni Min-
danao, einni úr Filipseyjaklasanum, 650 mílur suður af
Manila. Þar fannst nýlega „týndur“ þjóðflokkur stein-
aldarmanna; líf þeirra og lifnaðarliættir liafa verið
óbreytt í þúsundir ára. Þetta einstaka tækifæri fyrir
mannfræðinga hefur vissulega sett þá í mikið uppnám
og fyrir um það bil mánuði síðan lagði hópur vísinda-
manna af stað inn í frumskóginn, til að húa með þjóð-
flokknum og kanna líf hans og siði áður en „siðmenn-
ingin“ nær til þeirra.
Tasaday-þjóðflokkurinn — eins og þeir kalla sig sjálf-
ir — uppgötvaðist þegar veiðimaður að nafni Dafal
skýrði frá því að hann liefði orðið var við dularfullt
fólk á veiðiferðum sínum langt inn í óbyggðan frum-
skóginn. Yfirvöld á Filipseyjum brugðu skjótt við og
athuguðu málið með þyrlu og fundu sér til mikillar
undrunar hóp smávaxins, kaffibrúns fólks sem aðeins
var íldætt mittisskýlum.
Eflir að fulltrúar ríkisvaldsins höfðu komizt í sam-
band við fólkið, komust þeir að þeirri niðurstöðu, að
Tasaday-fólkið hefur verið einangrað frá umheiminum
í að minnsta kosti 700 ár og jafnvel 2000 ár. Tasadayar
bera ekkert skynbragð á landbúnað, þekkja ekki lirís-
grjón, salt, sykur, taro (sem er mjög algengur ávöxtur í
þessum heimshluta), hafa aldrei smakkað koi-n af nokk-
urri tegund og eru, samkvæmt upplýsingum er stjórn-
völd á Filipseyjum hafa látið frá sér fara, „sennilega
eina fólkið í heiminum sem ekki þekkir og notar tóbak“.
Þjóðflokkurinn kann ekkert með málma að fara, held-
ur engin húsdýr og á sér ekki fasta búslaði. Þótt þeir
séu á eylandi hafa þeir aldrei séð sjóinn, þar sem þeir
húa í svörtustu frumskógum, og satt að segja eiga þeir
ekkert orð yfir sjó í undarlegu samblandi sinu af mál-
lýzkum malaja og pólýnesa.
Tasadayarnir hafa komizt af aðallega með því að
safna saman mat, í stað þess að i’ækta hann. Helztu vei’k-
færi þeirra eru öll úr steinum og eins hafa þeir Ixúið til
linífa og ílát úr bambus. Helzta fæða þeii-ra er natak,
rót villtra pálmatrjáa. Einnig eta þeir ber, smájurtir,
krabbadýr og smáfiska sem þeir veiða með berum hönd-
unum. Eftir að Dafal fann þjóðflokkinn, hefur honum
tekizt að kenna þeim að veiða fugla í gildrur; þeir nota
sjálfir upprunalegar aðferðir sínar til að veiða rottur,
apa, svín og villiketti. Eld kveikja þeir enn með því að
núa saman tveimur viðarbútum og kjöt er annaðhvort
steikt yfir opnum eldi eða soðið í hamhusstöngum.
Tasaday-þjóðflokkurinn telur aðeins um 100 sálir og
er þeirn skipl niður í fjölskyldur sem samanstanda af
rnóður, föður, ógiftum börnum og stundum munaðar-
leysingja eða barnlausri ekkju. Þótt fjölkvæni og laus-
læli sé algengt meðal frumstæðra kynflokka, fyrirlíta
Tasadayarnir hvort tveggja. Hjónaböndum er komið í
kring af foreldrum, en í að minnsta kosti einu tilfelli,
Framhald. á bls. 52
26 VIKAN 47. TBL