Vikan - 25.11.1971, Page 40

terminal Biðjið um terminal Quick í næstu
Quick snyrtivörubúð.
er jafnt fyrir dömur og herra;
er hámæring sem hjálpar;
er auðveld í notkun. KRISTJÁN
- „ irá kadus JÓHANNESSON,
heildverzlun, simi 32399
Svo sneri hann sér á hæl og
skundaði burt. Maria flýtti sér
heim. '
Næsta morgun kom sendiboði
með blóm og bréf:
Ég sá enga aðra en yður, ég
dáist ekki af annarri en yður,
ég þrái enga aðra en yður. Gef-
ið 'mér fljótt svar og sefið hina
óþolandi ástríðu hjá
N.
Þessi ofsalega ástarjátning
gerði Mariu dauðskelkaða. Hún
sagði sendiboðanum að hún
hefði ekkert svar við bréfinu.
Næsta morgun reyndi Napo-
leon aftur. Maria opnaði ekki
einu sinni bréf hans. En nú voru
sögurnar komnar á kreik, nú
vissu allir hvað fyrir keisaran-
um vakti. Poniatowski prins
kom sjálfur og opnaði bréfið.
Hann las það upphátt:
Geðjast yður alls ekki að mér,
madame? Ég hafði vonað það.
Skjátlaðist mér? Þrá mín eykst
meðan þér hikið. Þér eruð að
gera út af við sálarró mína; get
hvorki sofið né hvílztl Mitt ve-
sæla hjarta bíður þess að fá að
tilbiðja yður, fá að njóta nokk-
urra augnblika sœlu. Er það
svo erfitt að veita mér svar?
Þér skuldið mér tvö.
N.
En Maria svaraði ekki. Keis-
arinn hélt sínu striki. Hann
sneri sér að því að nota klæki
og höfða til þess, sem var Mariu
viðkvæmast. Hann lét að því
liggja að svar Mariu gæti ráðið
úrslitum um örlög Póllands.
Hann skrifaði:
Það koma tímabil — ég er
háður því einmitt nú — þegar
yonin verður eins þung á meta-
skálunum og vonleysið. Hvað
getur lœgt öldumar í ástríðu-
þrungnu hjarta? Hjarta sem
þráir yður og getur ekki fengið
þrá sinni svalað vegna tillits til
annarra, og það lamar þessa
innstu þrá? Ó, ef þér vilduð
hlusta á mig! Engin, nema þér
getið rifið niður þann vegg, sem
stendur á milli okkar. Duroc
vinur minn mun verða yður
til aðstoðar.
Ó, komið, komið til mínl Ég
skal veita yður allt sem þér
óskið. Land yðar verður mér
mun kœrara, þegar þér hafið
miskunnað yður yfir mitt
hrjáða hjarta.
N.
Gegnum aðstoðarforingja sinn
lét Napoleon efnið í bréfinu
leka út meðal stjórnarmeðlima
í bráðabirgðastjórninni pólsku.
Viðbrögð þeirra urðu eins og
hann hafði reiknað með. Þeir
sáu strax möguleika á því að
vekja áhuga Napoleons á frelsi
Póllands, með því að fá hina
þrjózkufullu Mariu til að láta
að vilja hans. Föðurlandsvin-
imir hópuðust nú heim til henn-
ar. Hún veigraði sér við að taka
á móti þeim og kenndi því um
að hún væri sjúk. Þá báðu þeir
Walewski greifa að taka til ein-
hverra ráða. Hvað hinn aldraði
aðalsmaður hugsaði vissi eng-
inn. Vonaði hann að vinir hans
létu af óskum hans. Vonaði
hann að vinátta konu hans við
Napoleon yrði aðeins venjuleg
vinátta? Eða vildi hann fórna
konu sinni á altari frelsisins?
En hvaða tilfinningar, sem hann
hefur borið í brjósti, þá talaði
Walewski greifi um fyrir konu
sinni og bað hana að taka á
móti hinum pólsku föðurlands-
vinum.
Og þeir báðu Mariu að gera
það vegna tuttugu milljón Pól-
verja, að fara á fund Napoleons.
Maria var alltof þreytt á þessu
til að setja nokkuð á svið. Hún
spurði einfaldlega hvort þeir
ætluðust til þess að hún yrði
ástmey keisarans. Þeir svöruðu
að þeim dytti ekki í hug að fara
fram á slíkt. Þeir báðu hana
aðeins að heimsækja keisarann
og biðja hann persónulega um
hjálp til handa Póll^ndi. En ef
það væri óhjákvæmilegt að hún
yrði ástmær hans, þá yrði hún
að ráða því sjálf hvort hún
vildi fórna sér fyrir frelsi Pól-
lands. Þeir réttu fram skjal,
undirskrifað af þeim öllum.
Einn þeirra las það upphátt:
Ef þér vœruð karlmaður,
mynduð þér, án þess að hika,
fórna lífi yðar fyrir föðurland-
ið. Fyrir konu eru aðrar fómir,
þér hljótið að skilja það og
ættuð ekki að hika, þótt það
geti orðið nokkuð erfitt.
Haldið þér að Ester hafi gef-
izt Ahasverusi af ást? Hún fórn-
aði sjálfri sér fyrir föðurland-
ið — og frelsi landsins var
hennar heiður.
Ef til vill verða þetta yðar
örlög, yður til hamingju og
heiðurs!
Sorgbitin og miður sín var
Maria, þegar hún gekk á fund
Napoleons. Og hún gat ekki
mætt augnaráði eiginmanns
síns.
Fyrsti fundur hennar og Napo-
leons kom henni á óvart.
Hún vissi ekki hvað hún átti í
vændum, að minnsta kosti bjóst
hún ekki við að hún fyndi til
samúðar með honum. Um ára-
bil hafði hann aðeins þurft að
rétta út fingur, þá hafði hann
fengið þær konur sem hann
vildi til við sig. Hin hæverska
framkoma Miriu, fegurð henn-
ar, fullkomið vaxtarlag og léleg
frönskukunnátta, já, jafnvel
mótstaða hennar, gerði hann
ákafari.
Og svo, þegar hún sat frammi
fyrir honum, í þægilegum hæg-
indastól í einkaherbergi í höll-
inni, þá var það hann sem varð
að hafa stjórn á sér. Hann féll
á kné fyrir framan hana og
kyssti hendur hennar. Svo rauk
hann upp og kyssti hana með
svo mikilli ástríðu að hún reif
sig lausa og ætlaði að rjúka á
dyr. Hann greip hana og neyddi
hana til að setjast aftur í stól-
inn. Hann fullvissaði hana um
ást sína, en hún grét. Þá sá hann
að hann var orsök hræðslu
hennar og hann fann til með-
aumkunar. Hann fór þá að tala
við hana um hennar elskaða
Pólland og um áform sín til að
hjálpa landi hennar. Hann
spurði hana um Walewski
greifa. Hversvegna hún hefði
gefizt svona gömlum manni?
Það var líklega lánið þeirra að
Duroc truflaði þau. „Nú þegar?“
spurði Napoleon. Svo sneri
hann sér að Mariu. „Jæja, væna
mín farðu nú heim og hvíldu
þig. Vertu ekki hrædd við örn-
inn... Þú átt eftir að elska
hann.“
Og Maria sneri heim til eig-
inmanns sins, án þess að heiður
hennar væri skertur, en það
var aðeins í þetta eina sinn.
Næsta morgun fékk hún dem-
anta, blóm og keisaralegt bæna-
bréf:
Maria, hugur minn er allur
hjá yður. Mín eina þrá er að fá
að sjá yður sem fyrst. Þér œtl-
ið að heimsœkja mig aftur, er
það ekki? Þér gáfuð mér loforð
yðar og ef þér haldið það^ekki,
kemur öminn fljúgandi til yð-
ar. Við munum hittast við mið-
degisverðinn, vinur minn segir
mér það. Ég vona að þér viljið
taka við gjöf minni: Von mín
er að hún myndi leynihlekk á
spray
net
krystal-
tært
hárlakk
GÆÐI - GOTT VERÐ
Kristján Jóhannesson
heitdverzlun
Laugarnesveg 114. s. 32399
40 VIKAN 47. TBL