Vikan - 25.11.1971, Blaðsíða 23

Gylfi Kristinsson, efnilegasti
söngvari okkar í langan tíma.
sé rétt, allavega er mjög erf-
itt að segja til um að þessi sé
betri en hinn, en það fer ekk-
ert á milli mála að Þórður er
mjög góður og fingrafimur með
afbrigðum, enda hefur hann
ekkert á bak við sig til að fylla
upp í, eins og til dæmis orgel,
píanó eða annan gítarleikara.
Allt sem frá honum kemur
virðist svo eðlilegt, að maður
getur alls ekki ímyndað sér það
gert á annan hátt.
Gylfi Kristinsson er tvímæla-
laust einn bezti og athyglis-
verðasti poppsöngvari sem við
höfum eignazt frá upphafi vega
og það vekur hina mestu furðu
að svo djúp og mikil rödd skuli
koma úr svona mjóum kroppi.
Hitt er annað mál að kroppur-
inn er langur og þar er senni-
lega skýringin á dýptinni! En
Gylfi er feiminn og telst það
til tíðinda ef hann snýr sér að
áheyrendum.
Ásgeir Óskarsson er trommu-
leikari og að auki með sérsmíð-
að sett, íslenzka framleiðslu.
Hann vakti fyrst á sér athygli
fyrir nokkrum árum þegar
hann var í hljómsveit sem köll-
uð var ,,Scream“ og þótti hann
þá með afbrigðum efnilegur.
Eini gallinn væri sá, að hann
væri svo villtur og ómótaður.
Síðan hefur hann þroskazt mik-
ið sem hljóðfæraleikari og þótt
örlítið örli á „því villta" í hon-
um ennþá, minnkar það dag
frá degi og hann er óðum að
finna sjálfan sig, ef svo má að
orði komast, og með menn eins
og félaga hans í Rifsberja í
Ásgeir Óskarsson og „heima
smíðaða" trommusettið.
kringum sig, þarf hann ekki að
óttast neitt.
Einhvern tíma í fyrravetur
hitti ég Tómas Tómasson, nú
bassaleikara Rifsberja, og
spurði hann hvers vegna þeir
Þórður, Ásgeir og hann leiddu
ekki saman hesta sína. Sagði
hann þá, að þeim hefði svo sem
dottið það í hug, en ýmissa
hluta vegna hefðu þeir ákveðið
að bíða eitthvað með það.
„Jú, það er alveg rétt, að það
er langt síðan hugmyndinni
skaut upp,“ sagði Þórður um
daginn þegar við töluðum við
hann, „en við vildum til dæmis
vera vissir um að okkur lynti
og þar fram eftir götunum. Nú
hefur komið í ljós að svo er, en
eins og ég sagði áðan, þá stend-
ur ekkert annað til hjá okkur
en að verða góðir.“
Og þeir eru góðir og eiga eft-
ir að verða betri miðað við að
allt gangi eins og það á að
ganga. Saman skapa þeir ákaf-
lega heyrilega heild og er það
ekki sízt Tómasi að þakka.
Hann er bassaleikari á Paul
McCartney-línunni; gerir akkú-
rat það sem hann á að gera á
ákaflega smekklegan hátt,
rembist ekki við það sem hon-
um er ofviða, er vel fyllandi
og slær aldrei óþarfa nótu.
Frá mínum sjónarhóli horfir
málið sem sé þannig við, að
spyrji einhver hverjir séu bezt-
ir í dag, þá hafa fjögur nöfn
bætzt í hópinn: Ásgeir, Gylfi,
Tómas og Þórður: RIFSBERJA.
HANNES JÓN HANNESSON
Þrjú lög — mono
Ljúfan
Nýtt hljómplötufyrirtæki
hefur hafið starfsemi sína og á
tæplega eftir að vera til mikið
lengur. Fyrirtæki þetta er
beint framhald af útvarpsþætt-
inum „Útvarp Matthildur“ sem
aðstandendur fyrirtækisins,
Hrafn Gunnlaugsson og Þórar-
inn Eldjárn, alias Þórður Breið-
fjörð, voru með sl. sumar.
Hannes Jón Hannesson ætti
að vera óþarfi að kynna nán-
ar, hann hefur skemmt íslend-
ingum með hljóðfæraslætti og
söng í mörg ár, fyrst með ýms-
um bítlahljómsveitum og síðan
í „Fiðrildi" en upp á síðkastið
hefur hann verið einn og er
ástæða til að vona að svo verði
áfram, því hann er frábær.
Um þessa plötu má annars
segja það, að hún er óskabarn
þjóðarinnar. Loksins komst ís-
lenzkur húmor á íslenzka
hljómplötu og er ekki að efa,
að sú kynslóð sem nú er að
spretta úr grasi, kemur til með
að minnast þessara laga með
tár í augum, eftir svo sem 40
—50 ár.
Lögin þrjú eru öll góð en þó
ber náttúrlega af lag Everts
Taube, sem við íslenzkan texta
„Gunnlaugs Sveinssonar" heit-
ir Tileinkun. Þá er á B-hlið
lag Sarstedt's, „Take off your
clothes“ og hefur „Þórður
Breiðfjörð“ þýtt það á fremur
einfaldan hátt: Fækkaðu föt-
um. Hann á einnig heiðurinn
af næsta lagi, Það (harðbann-
að), en það er sama lagið og
Ævintýri voru með á fyrri
tveggja laga plötu sinni, undir
nafninu „Ævintýri". í frétta-
tilkynningu sem fylgdi plöt-
unni sagði m. a. eitthvað á þá
leið að textarnir væru „sak-
lausir orðaleikir" og látum við
það nægja til að afgreiða ljóða-
gerðina.
Gæði plötunnar liggja fyrst
og fremst í húmornum. Að öðru
leyti er eins og Hannes hafi
verið kallaður upp í útvarp
einn morgun, beðinn að syngja
hvert lag um sig einu sinni og
verið síðan sendur heim. Spól-
an send til Noregs (þar sem
ekki er gott að láta pressa plöt-
ur) og hún gefin út í fjölrituðu
umslagi með mynd eftir Pi-
casso (og reyndar er þetta
sannleikurinn í málinu!). Að-
eins að einu leyti mistókst þetta
ævintýri Þórðar Breiðfjörð:
Útvarpið bannaði ekki þetta
afkvæmi sitt.
☆
TILVERA
Tvö lög -— stereo
Fálkinn
Tveggja laga stereo-plata Til-
veru sem út kom fyrir nokkru
var tæpu ári á eftir áætlun og
sennilega er það ástæðan fyrir
því að mér fannst hún ekki
eins spennandi og ætla hefði
mátt, miðað við gæði laganna.
Ekki alls fyrir löngu fletti ég
blöðum frá því í vor, um páska
ef ég man rétt, og þar mátti
sjá þá fullyrðingu hafða eftir
háttsettum fulltrúa Fálkans að
platan væri væntanleg „innan
tíðar“. Jæja, tíð og tími leið og
Framhald á bls. 53.
47. TBL. VIKAN 23