Vikan - 25.11.1971, Blaðsíða 43

Þér þurfið ekki að
kaupa ný teppi
yfir ailt gólfið ef þér
kaupið rýjateppi
undir sófasettið þar
sem teppin slitna
fyrst
PERSIA, SUÐURLANDSBRAUT 6. SÍMI 85822
alltof þokukenndar til þess að
finna til haturs. Duroc var
kallaður til að bera hana til
annarar álmu hallarinnar. Hún
svaf í nokkra klukkutíma og
þegar hún vaknaði, beið Napo-
leon.
Eftir þetta fór hún að hafa
áhuga á honum, þótt undarlegt
megi virðast. Hún fór að hlakka
til heimsóknanna. Hún var að-
eins átján ára og hafði aðeins
kynnzt ást sjötugs manns. Napo-
leon var þrjátíu og sjö ára og
mjög ástríðufullur.
Fréttirnar af sambandi þeirra
bárust til eyrna Josephinu
drottningar, sem var fjörutíu
óg þriggja ára þá og hafði ekki
getað fætt manni sínum son og
erfingja. Hún skrifaði honum
og sagðist hafa í huga að koma
til hans. Hann skrifaði aftur og
sagði að það væri óhugsandi;
loftslagið væri alltof kalt fyrir
hana, og það var reyndar satt.
Þegar Rússar kölluðu saman
her sinn í Austur-Prússlandi,
sneri Napoleon í skyndi til víg-
vallanna, en hann hafði ekki
tima til að skrifa Mariu dag-
lega. Hún hafði farið til Vínar-
borgar með móður sinni, til að
hvíla sig. Og aftur leið að vetri.
Napoleon hafði aðsetur í prúss-
nesku höllinni Finckenstein, er
hann hafði tekið herskildi.
Hann var eirðarlaus og ein-
mana. Hann sendi því boð eftir
Mariu, sem kom í fylgd með
bróður sinum, sem nú var orð-
inn foringi i pólska hernum.
Hún fékk svefnherbergi við
hlið svefnstofu Napoleons. Það
var geysistór arinn og himin-
hvila. Þegar Napoleon var við
störf sín, las hún og saumaði
út. Þegar hann hafði tíma,
borðuðu þau saman, röbbuðu og
elskuðust. Hún naut samvist-
anna við þennan mann, sem þá
var valdamestur í Evrópu. Sam-
band þeirra var ekki lengur
bundið við stjórnmál. Þótt
Napoleon hefði hjálpað til að
bæta eitthvað pólska herinn og
ástandið í Póllandi, viðurkenndi
hann að hann að hann væri
ekki fær um að frelsa Pólland.
En þetta hafði engin áhrif á til-
finningar Mariu. Þegar hann
yfirgaf hana um vorið, gaf. hún
honum hring, sem hún hafði
látið letra á: „Þegar þú hættir
að elska mig, mundu þá að ég
elska þig samt“.
Þau voru ekki lengi aðskilin.
Þótt Napoleon væri ekki við
eina fjölina felldur, þá elskaði
hann Mariu. Þegar hann frétti
að hún væri barnshafandi, kall-
aði hann hana .til Parísar. Hún
kom þangað í janúar árið 1808
í fylgd með bróður sínum og
þjónustustúlku. Napoleon gaf
henni hús, númer 48 við Rue de
la Victoire og skipaði líflækni
sinum að skoða hana daglega.
Hún lifði kyrrlátu lífi og notaði
aldrei stúku þá í óperunni, sem
hann hafði ætlað henni. Þegar
hún fór út, venjulega á kvöld-
in, þá var það aðeins til að
heimsækja hann til Tuilerie-
hallarinnar. Samband þeirra
var innilegt. Svo missti hún
fóstrið og Napoleon fór aftur til
vígvallanna.
Eftir að hafa sigrað Austur-
ríkismenn við Wagram,
settist Napoleon að í Schön-
brúnnhöll í Vin og hann sendi
fljótlega eftir Mariu. Hann
leigði handa henni hús í ná-
grenni hallarinnar og þau hitt-
ust svo að segja á hverju kvöldi.
Þetta voru síðustu samveru-
stundir þeirra sem elskenda og
þegar þeim lauk, var Maria aft-
ur barnshafandi.
Napoleon sneri aftur til Par-
ísar og hugsaði ekki um annað
en löglegan erfingja keisara-
dæmisins. Árið 1807 hafði hann
eignazt óskilgetinn son með
ungfrú Denuelle de la Plaigne.
Rýjateppi prýða og
lífga upp dagstofuna
Þetta hafði leitt í ljós að hann
var fullkomlega fær um að geta
börn, en hjónaband þeirra Jose-
finu var barnslaust. Þessi
drengur óx úr grasi og fékk tit-
ilinn Leon greifi, en hann dó í
fátækt árið 1881. Nú hafði hann
aftur fengið vissu fyrir getu
sinn, þegar Maria varð þunguð.
Hann kom þá í kring skilnaði
við Josefinu og árið 1810 kvænt-.
ist hann Marie Louise, dóttur
Austurríkiskeisara. Hann var
hrifinn af henni frá upphafi.
,Þið ættuð allir að kvænast
þýzkum konum, þær eru vina-
legar, hjartahlýjar og ferskar
eins og rósir“, var sagt að hann
hefði sagt við foringja sína.
Napoleon hafði rétt haldið
brúðkaup sitt, þegar hann fékk
þær fréttir frá Walevice að
Maria hafði fætt honum son.
Það var fjórða maí árið 1810 og
Maria skirði drenginn Alex-
andre Walewski. Napoleon fékk
honum síðar greifatitil. Napo-
leon var himinlifandi yfir syn-
inum og bað Mariu að heim-
sækja sig með drenginn. Hann
tók á móti þeim í Tuileriehöll.
Hann faðmaði son sinn að sér
og sagðist ætla að gera hann að
konungi í Póllandi og láta móð-
ur hans hafa lífrentu, tíu þús-
und franka á mánuði. Maria og
47. TBL. VIKAN 43
L