Vikan - 25.11.1971, Blaðsíða 49

VENUS-LUX HVlLDARSTOLLINN
Þægilegur - Stílhreinn - Fallegur
ennþá ánægðari, ef hann hefði
vitað að sonur hans átti eftir
að verða utanríkisráðherra
Napoleons III.
Þrátt fyrir ást Mariu á Napo-
leon, var hún mjög ánægð í
hjónabandi sínu. Hún fæddi Or-
nano son, en naut aðeins eins
árs í hjónabandi. Árið 1817,
þegar hún var tuttugu og átta
ára gömul, dó hún í París, í
húsinu sem Napoleon gaf ljenni.
Síðasta orð hennar var „Napo-
leon“.
FYRRVERANDI
GUÐ A JÖROU .,,
Framhald af bls. 7.
þá heyrðist því raunar fleygt
að keisaradómur hans myndi
endast skammt. Fyrstu átta ár-
in eftir brúðkaup þeirra Híró-
hítós og Nagakó fæddi hún sem
sé fjórar dætur, en engan son.
Það var alvarlegt mál, því að
fyrsta skylda keisarans var að
geta son, er tekið gæti við
ríkinu eftir hans dag. Hirð-
menn og ráðherrar stungu
saman nefjum og komust að
þeirri niðurstöðu að keisarinn
yrði að taka sér hjákonu, eins
og fjölmargir fyrirrennarar
hans . höfðu gert þegar í
slíkar nauðir rak, og raunar
einnig án þess að þær kæmu
til. Faðir og afi Híróhítós voru
báðir börn hjákvenna. Meiji
keisari hafði fimm opinberar
hjákonur, og óteljandi svo lít-
ið bar á. Með þeim fimm op-
inberu átti hann fimmtán börn,
en þeim drottningunni varð
ekki barna auðið.
Hirðmennirnir fengu til fal-
legustu og tignustu hirðmeyna
að forfæra afkomanda éólar-
gyðjunnar og fæða honum son.
Hún dró ekki af sér, og Híró-
hító tók viðleitni hennar með
fullri vinsemd, en sýndi alls
engan áhuga á að hátta hjá
henni. Sumir fullyrða að þetta
háttalag keisarans, sem frá
japönsku sjónarmiði var hrein
firra, hafi átt rætur sínar að
rekja til áhrifa, sem hann varð
fyrir í ferðalaginu meðal bar-
bara í vesturvegi. Sjálfur hef-
ur hann gefið yfirlýsingar í þá
átt. — Mesta hamingjuskeið
ævi minnar var Evrópuferðin
1921, er haft eftir honum. —
Þá kynntist ég í fyrsta sinn
mannúð og frelsi. Það var þá
sem persónuleiki minn mótað-
ist. Hann valdi sér þá einkunn-
arorð, svohljóðandi: Siðgæði á
alltaf upphaf sitt í kærleika, og
einnig karlmaðurinn á að vera
trúr í hjónabandinu. Stórfurðu-
leg og nánast hneykslanleg
skoðun frá japönsku sjónar-
miði.
Híróhító lýsti því yfir, að
fyrr myndi hann láta af völd-
um og afhenda þau yngri bróð-
ur sínum, en hafa með annarri
konu en drottningunni. Hann
sagði: — Kórónan er mikil-
væg, en það skiptir ekki öllu
máli að ég eða börn mín beri
hana. Og ég vil ekki hryggja
hana Nagakó mína.
En meðan hirðmenn og ráð-
herrar pældu í vandamáli þessu
leystist það af sjálfu sér eins
og bezt varð á kosið. Nagakó
varð þunguð einu sinni enn, og
um jólaleytið 1933 fæddi hún
hinn langþráða son, sem hlaut
nafnið Akihító. Þar með losn-
aði keisannn goðborni við þau
leiðindi að alltaf væri verið að
ota að honum kvenmönnum.
Frjálsu ástirnar í japönsku
keisarahöllinni heyrðu nú að-
eins til minningum fortíðar-
innar.
Líklegast er að keisarinn hafi
haft ógeð á hernaðarstefnu
þeirri, er yfirgnæfði allt ann-
að í Japan á millistríðsárun-
um og náði hámarki með árás-
inni á Kína og þátttökunni í
heimsstyrjöldinni síðari. Hins
vegar var hann valdalaus nema
að nafni til og varð í einu og
öllu að lúta vilja herforingj-
anna, sem réðu lögum og lof-
um í landinu. Ekki eru þó allir
sammála um þetta. í Banda?
ríkjunum er nýkomin út bók,
þar sem Híróhító er gerður
skúrkurinn í hernaðarævintýr-
um Japana. Þar er fullyrt að
friðsemd hans, meinleysi og
jafnvel roluskapur hafi verið
gríma ein, sem keisarinn goð-
borni hafi borið fyrir klókinda
sakir. Hins vegar hafi hann
persónulega stjórnað skipu-
lagningu innrásarinnar í Man-
sjúríu 1931 og árásarinnar á
47. TBL. VIKAN 49